Μνήμη
Βιβλίο
► Πατήστε για ανάγνωση
Λυσιστράτη – Αριστοφάνης
Διατροφή
Πρόσθετα τροφίμων
Ε541 – Πολύ Επικίνδυνο
Φωσφορικό αργιλιονάτριο,
(i) Οξικό, (ii) Βασικό
Τοιχογραφία
Αλληλεγγύη σε όσους δεν σκύβουν το κεφάλι.
Σοφά Λόγια
Πλάτων
Των γαρ ηλιθίων απείρων γενέθλα.
Οι ηλίθιοι είναι άπειροι στον κόσμο.
Παροιμία
Ό,τι δεν λύεται κόπτεται.
Ντοκιμαντέρ
► Πατήστε για προβολή
Οι σπόροι του Θανάτου
Το βουκολικό

Javascript απενεργοποιημένη

Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Αθηνά


Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :

Αθηνά, η Θεά της σοφίας, της τέχνης, της επιστήμης και του πολιτισμού, της στρατηγικής και του πολέμου. Μια από τις σημαντικότερες Θεές του Ολύμπου, συνδυάζει την δύναμη και την γενναιότητα με την σύνεση και την εξυπνάδα.

Μερικά διαλεκτικά ονόματα της Θεάς ήταν το Ἀθάνα (δωρικός) και Ἀθήνη, το δε όνομα Ἀθηνᾶ, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Ἀθαναία, που συναιρέθηκε σε Ἀθηνάα και Ἀθηνᾶ. Στον Πλατωνικό «Κρατύλο» το όνομα Αθηνά ετυμολογείται από το Α–θεο–νόα ή Η–θεο–νόα, δηλαδή η νόησης του Θεού γιατί η γέννησή της έγινε με ανάλογο τρόπο.

Είναι κόρη του Δία και της Μήτιδος, Θεάς της σοφίας και της επιστήμης, κάτι που κληρονόμησε και η ίδια.

Ο Δίας πήρε χρησμό ότι από το παιδί της Μήτιδας μια μέρα θα έβρισκε την ίδια μοίρα, όπως ο πατέρας του (Κρόνος) και ο παππούς του (Ουρανός), οι οποίοι εκθρονίστηκαν από κάποιο παιδί τους. Αφού όμως, ακόμα και η μέθοδος του Κρόνου είχε αποδειχθεί αναποτελεσματική, αποφάσισε να μην εξουδετερώσει το παιδί του, αλλά την ίδια την Μήτιδα πριν αυτή προλάβει να γεννήσει.

Έτσι, ο Δίας κατάπιε την Μήτιδα. Η Μήτιδα όμως ήδη εγκυμονούσε την Αθηνά, με αποτέλεσμα να πιάσει τρομερό πονοκέφαλο τον Δία. Ο Ήφαιστος σπεύδοντας να βοηθήσει με τα εργαλεία του, συνέβαλε στην γέννηση της Αθηνάς, η οποία ξεπήδησε πάνοπλη μέσα από το κεφάλι του Δία, κρατώντας δόρυ, ασπίδα και φορώντας περικεφαλαία. Βλέποντας τον Δία, πέταξε τα όπλα στα πόδια του, δείγμα αναγνώρισής του ως υπέρτατου Θεού.

Η Αθηνά είναι η αγαπημένη κόρη του Δία, της έκανε όλα τα χατίρια και ποτέ δεν την τιμώρησε για κάτι. Την άφηνε ακόμη και να χρησιμοποιεί την αστραπή του, κάτι που σε κανέναν άλλον δεν εμπιστευόταν εκτός της Αθηνάς και του Ζαγρέα.

Είναι ορκισμένη παρθένα μαζί με την ετεροθαλή αδερφή της, Άρτεμη και την θεία της, Εστία. Γι` αυτό το λόγο ποτέ δεν είχε εραστή και ούτε παντρεύτηκε ποτέ. Αν και αρκετοί την ήθελαν για γυναίκα τους αυτή δεν υπέκυψε ποτέ.

Ο Θεός Ήφαιστος είναι ο μόνος που κατάφερε μια φορά να την προσεγγίσει γιατί κάποτε λένε η Αθηνά πήγε στον Ήφαιστο επειδή ήθελε να της φτιάξει κάποια όπλα. Ο Ήφαιστος όμως όπως ήταν εγκαταλειμμένος ερωτικά απο την Αφροδίτη, τον έλκυσε η Αθηνά και άρχισε να την κυνηγάει αλλα εκείνη τον απέφευγε. Όταν όμως κατάφερε να την πλησιάσει με μεγάλη δυσκολία, γιατί ήταν κουτσός, προσπαθούσε να ζευγαρώσει αλλα η Αθηνά που ήταν συγκρατημένη και παρθένα δεν ανταποκρινόταν, έτσι ο Ήφαιστος εκσπερμάτωσε πάνω στο πόδι της θεάς. Εκείνη αηδιασμένη το απομάκρυνε καθαρίζοντας το σπέρμα με ένα μάλλινο ύφασμα το οποίο πέταξε στην γή. Καθώς λοιπόν έφυγε η θεά και το σπέρμα έπεσε στην γή γεννήθηκε ο Εριχθόνιος τον οποίο ανέτρεφε η Αθηνά κρυφά απο τους άλλους θεούς, θέλοντας να τον κάνει αθάνατο. Έτσι λοιπόν τον έβαλε μέσα σε ένα κουτί και το έδωσε να το προσέχει η Πάνδροσος, η κόρη του Κέκρωπα, απαγορεύοντάς την να το ανοίξει αλλά οι αδερφές της Πανδρόσου, άνοιξαν το κουτί απο περιέργεια και αντίκρυσαν ένα φίδι κουλουριασμένο γύρω απο το βρέφος και όπως λένε μερικοί σκοτώθηκαν απο αυτό το φίδι, ενώ όπως λένε άλλοι, τρελάθηκαν απο την οργή της Αθηνάς και έπεσαν μόνες τους απο την Ακρόπολη. Ο Εριχθόνιος ανατράφηκε μετέπειτα απο την ίδια την Αθηνά μέσα στον ναό της και έγινε βασιλιάς των Αθηνών εκθρονίζοντας τον Αμφικτύωνα, έστησε το ξόανο της Αθηνάς στην Ακρόπολη, συμμετείχε στην καθιέρωση της γιορτής των Παναθήναιων και παντρεύτηκε την νηίδα Νύμφη Πραξιθέα απο την οποία γεννήθηκε ένας γιός, ο Πανδίωνας.

Ο Εριχθόνιος ταυτίστηκε με τον οίκουρο όφι, που είχε φωλιά στο Ερέχθειο. Στο άγαλμα της Αθηνάς που υπήρχε στον Παρθενώνα, το φίδι αυτό βρισκόταν στο εσωτερικό της ασπίδας της, κάτω από το αριστερό χέρι της. Οι αρχαίοι πίστευαν στην ιδέα του ερπετού που φυλάει τους κρυμμένους θησαυρούς στη Γή και του φιδιού ως προστατευτικού πνεύματος σε σπίτια ή άλλους ιερούς χώρους.

Η Εστία, η Αθηνά και η Άρτεμις, είναι οι μόνες Θεές που πάνω τους δεν έχει δύναμη η Θεά Αφροδίτη η οποία έχει υποτάξει στα ερωτικά της δίχτυα τους περισσότερους Θεούς και ανθρώπους.

Η Αθηνά, ως Θεά του πολέμου, είναι περιβεβλημένη με την Αιγίδα, διαφορετική από αυτήν του Διός.
Κατά μία εκδοχή, η Αθηνά κατασκεύασε την αιγίδα της από το δέρμα της Χίμαιρας ή κατ` άλλη εκδοχή, από το δέρμα του τέρατος Αιγίδος ή Αιγήεντος, το οποίο κατέστρεφε τα πάντα στη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη Φρυγία και τη Φοινίκη, και το εξολόθρευσε η Αθηνά.
Στην ασπίδα και στο περιθωράκιο της Αθηνάς ήταν το κεφάλι της Μέδουσας.
Όταν ο Περσέας σκότωσε τη Μέδουσα, πρόσφερε στη Θεά το κεφάλι της (γοργόνιο) ως ευχαριστήριο δώρο, γιατί χάρη στην καθοδήγηση της Αθηνάς κατάφερε να αποκεφαλίσει την Μέδουσα.

Είχε πάρει μέρος στη μάχη των Θεών κατά των Τιτάνων αλλα και στη Γιγαντομαχία στο πλευρό του Δία. Εξόντωσε το γίγαντα Δαμάστωρ, ο οποίος προσπάθησε να ανέβει στον Όλυμπο και τον Πάλλαντα. Ο αδελφός του Πάλλαντα, Εγκέλαδος, το έβαλε στα πόδια, αλλά η Αθηνά τον κατεδίωξε και έριξε πάνω του ένα πελώριο κομμάτι βράχου, που σχημάτισε αργότερα τη νήσο Σικελία.

Στις μάχες των ανθρώπων έπαιρνε μέρος και βοηθούσε τους ήρωες.
Προστατευόμενοί της ήταν ο Αχιλλέας, ο Διομήδης, ο Οδυσσέας και ο γιος του Τηλέμαχος.
Η Αθηνά έπαιξε έναν πολύ μεγάλο ρόλο στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα ήταν ακράδαντα με το μέρος των Αχαιών, θυμωμένη που ο Πάρις δεν την επέλεξε ως την ομορφότερη Θεά όπως και η Ήρα. Είχε φτάσει μέχρι το σημείο να αψηφήσει τις εντολές του Δία και να μπει κρυφά στη μάχη. Ο Δούρειος Ίππος ήταν κάτω από την προστασία της. Στην μάχη η Αφροδίτη τραυματίστηκε στην παλάμη της από τον Διομήδη (ο οποίος ήταν εμψυχωμένος από την Θεά Αθηνά), κλαίγοντας ανέβηκε στον Όλυμπο και αφού η μητέρα της, η Διώνη περιποιήθηκε το τραύμα της, η Αθηνά και η Ήρα την περιγελούσαν για το πάθημά της. Κάποια άλλη στιγμή στην μάχη και πάλι η Αθηνά χτύπησε με την γροθιά της το στήθος της Αφροδίτης, κόβοντας της την ανάσα και τραυματίζοντάς την βαριά αλλά και με τον Άρη (με τον οποίο μάλωνε συνεχώς) τον έριξε με μια τεράστια πέτρα φαρδύ–πλατύ στο χώμα.
Στην Οδύσσεια έκανε ότι περνούσε από το χέρι της να βοηθήσει τον Οδυσσέα να γυρίσει στην πατρίδα του και όταν έφτασε, τον βοήθησε να ξεφορτωθεί τους μνηστήρες απο το σπίτι του.
Αυτή βοήθησε τον Περσέα να σκοτώσει τη Μέδουσα.
Είναι επίσης και Θεά της μουσικής που έχει πολεμικό χαρακτήρα και θεωρείται εφευρέτρια του αυλού αλλα τον καταράστηκε, γιατί λέγεται ότι κάποτε η Αθηνά έπαιζε τους αυλούς. Ξαφνικά έπεσε η ματιά της στο νερό και είδε μέσα τόσο άσχημο το πρόσωπό της, παραμορφωμένο απο το φύσημα των αυλών, που τους πέταξε.

Ενώ όμως είναι Θεά του πολέμου, παράλληλα είναι και Θεά της ειρήνης. Φέρνει την ευτυχία στους θνητούς και προστατεύει τις πόλεις τους, ιδίως την Αθήνα η οποία είναι η αγαπημένη της πόλη και πήρε το όνομά της ύστερα απο αγώνα με τον Ποσειδώνα.
Κάποτε ο Κέκρωψ, ο οποίος ήταν παιδί της γής και είχε σώμα ανθρώπου με δράκου μαζί, υπήρξε ο πρώτος βασιλιάς της Αττικής και την χώρα που πριν ονομαζόταν Ακτή, την ονόμασε απο τον εαυτό του Κεκρωπία. Εκείνον τον καιρό, λένε, οι θεοί αποφάσισαν να καταλάβουν τις πόλεις, στις οποίες ο καθένας τους θα απολάμβανε προσωπικά τιμές. Έτσι λοιπόν ο Ποσειδώνας ήρθε πρώτος στην Αττική και χτυπώντας την τρίαινα στο κέντρο της Ακρόπολης, φανέρωσε μια θάλασσα, που έκτοτε την ονομάζουν Ερεχθηίδα. Μετά απο αυτόν έφτασε η Αθηνά γνωρίζοντας για την κατάληψη της πόλεως και με μάρτυρα τον Κέκρωπα φύτεψε μια ελιά, που την δείχνουν και σήμερα στο Πανδρόσειο αλλα καθώς άρχισε διαμάχη ανάμεσά τους για την χώρα, ο Ζεύς τους χώρισε και έβαλε κριτές, όχι όπως είπαν μερικοί, τον Κέκρωπα και τον Κραναό, ούτε τον Ερυσίχθονα αλλα τους δώδεκα θεούς και σύμφωνα με την κρίση τους η χώρα δόθηκε στην Αθηνά με την μαρτυρία του Κέκρωπα, οτι αυτή πρώτη φύτεψε την ελιά. Η Αθηνά λοιπόν ονόμασε την πόλη Αθήνα απο αυτήν ενώ ο Ποσειδώνας οργισμένος απο θυμό, πλημμύρισε το Θράσιο πεδίο και έκανε την Αττική υποθαλάσσια.

Οι Αθηναίοι της αφιέρωσαν τον Παρθενώνα ο οποίος είναι ο πιο διάσημος ναός αφιερωμένος σε εκείνη και συμβολίζει την αιώνια παρθενία.
Στο Ερέχθειο της Ακρόπολης υπήρχε σύμφωνα με τον Παυσανία πηγάδι με θαλασσινό νερό. Όταν φυσούσε νότιος άνεμος, ακουγόταν μέσα στο πηγάδι ήχος κυμάτων. Ήταν ένα δείγμα από τη θάλασσα που εμφάνισε ο Ποσειδώνας με το κτύπημα της τρίαινας κατά τον αγώνα του με την Αθηνά στην διεκδίκηση της πόλης.

Μαζί με την ειρήνη χαρίζει στους ανθρώπους και τα αγαθά, που προέρχονται απ` αυτήν. Χαρίζει δηλαδή φρονιμάδα στην πολιτική και ευγλωττία στους ρήτορες.
Ίδρυσε τον Άρειο Πάγο, που ήταν δικαστήριο, και θέσπισε του πρώτους νόμους. Αγρυπνούσε για την τήρηση των νόμων και για την δικαιοσύνη. Αυτή πρωτοστατεί στις συγκεντρώσεις του λαού. Προστατεύει τις μητέρες, την υγεία των ανθρώπων και ακόμα τους αδύνατους και τους αδικημένους.
Αυτή εφηύρε και δίδαξε όλες τις γυναικείες τέχνες. Πρώτη αυτή ύφανε και κέντησε το πέπλο της Ήρας.
Μια γυναίκα, που ονομαζόταν Αράχνη, ξακουστή υφάντρα, καυχήθηκε κάποτε πως ήταν ανώτερη στη τέχνη της κι από την ίδια την Αθηνά, η οποία και την προκάλεσε σε μονομαχία. Η Αθηνά στο υφαντό της απεικόνιζε την διαμάχη της με τον Ποσειδώνα για την Αθήνα, ενώ η Αράχνη περιγελούσε τα ερωτικά κατορθώματα των Θεών του Ολύμπου. Οργισμένη η Αθηνά για την ύβρη αυτή προς τους Θεούς έσκισε το υφαντό της Αράχνης, ενώ η ίδια μη αντέχοντας την ντροπή, κρεμάστηκε. Η Αθηνά την λυπήθηκε και χαλάρωσε την θηλιά από τον λαιμό της, την τιμώρησε όμως και την μεταμόρφωσε σε αρθρόποδα αράχνη.

Δίδαξε και προστάτευε επίσης όλες τις αντρικές δουλειές. Έμαθε τον άνθρωπο να μεταχειρίζεται το άροτρο και τη φωτιά, να ζεύει και να δαμάζει τα άλογα και τα βόδια, να καλλιεργεί τη Γή και να φτιάχνει καράβια. Αυτή άλλωστε έδωσε και τις οδηγίες πως να κατασκευαστεί η Αργώ.

Τέλος, κάθε είδος τέχνης, ανώτερης και κατώτερης αποδίδεται σε αυτήν. Η γλυπτική, η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, η κεραμική και όλες οι άλλες σχετικές ή βοηθητικές τέχνες οφείλονται σε αυτήν. Την σέβονταν και την αγαπούσαν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες.

Προς τιμήν της τελούνταν πολλές γιορτές σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Η σπουδαιότερη ήταν τα Παναθήναια. Άλλες γνωστές γιορτές προς τιμήν της είναι τα Αρρηφόρια ή Ερσηφόρια, τα Σκιροφόρια, τα Παμβοιώτια, τα Χαλκεία και Πλυντήρια – Καλλυντήρια.

« Παναθήναια »



Τα Παναθήναια γιορτάζονταν από την εποχή του τυράννου Πεισιστράτου, τον τρίτο χρόνο κάθε Ολυμπιάδας και στο τέλος του μήνα Εκατομβαιώνα. Ήταν μια λιτανεία, κατά την οποία πλήθος κόσμου παρακολουθούσε την πομπή που έφερνε στο ιερό της Αθηνάς στην Ακρόπολη το καινούργιο πέπλο της Θεάς. Το πέπλο δεν ήταν απλό κάλυμμα, αλλά μάλλινο φόρεμα κίτρινου χρώματος που είχε σχεδιασμένες σκηνές από τον αγώνα της Αθηνάς κατά των Γιγάντων. Τοποθετούσαν το πέπλο σε άρμα με σχήμα πλοίου που το έσερναν άλογα και η πομπή, που είχε ξεκινήσει από τον κεραμεικό έξω από το δίπυλο, διέσχιζε την αγορά και κατευθυνόταν προς την Ακρόπολη. Πριν φτάσουν στα προπύλαια, άφηναν το άρμα στον Άρειο Πάγο και άρχιζε η άνοδος στην Ακρόπολη. Εκεί γινόταν η παράδοση του πέπλου στην ιέρεια της Αθηνάς μπροστά στο ξόανο της Θεάς μέσα στον Παρθενώνα. Πριν την κύρια μέρα των Παναθηναίων, γίνονταν αγώνες κάθε είδους, όπως π.χ. αρματοδρομίες και γυμνικοί αγώνες, όπου οι νικητές κέρδιζαν για βραβείο ένα δοχείο λάδι, ναυτικοί αγώνες ανάμεσα στις τριήρεις της κάθε φυλής και λαμπαδηδρομίες. Επίσης γίνονταν διαγωνισμοί ραψωδών που έψαλλαν τα ομηρικά ποιήματα. Στα χρόνια του Περικλή γίνονταν διαγωνισμοί ανάμεσα σε αυλητές, κιθαριστές και χορευτές στο ωδείο που είχε κτιστεί γι` αυτό το σκοπό.

« Αρρηφόρια ή Ερσηφόρια »



Μια άλλη γιορτή προς τιμή της Αθηνάς Πολιάδας ήταν τα Αρρηφόρια ή Ερσηφόρια, επειδή η Αθηνά λεγόταν και Έρση στους Αθηναίους. Η Έρση ήταν μια από τις κόρες του Κέκροπα και λόγω του ονόματος της αποτελούσε την προσωποποίηση της πρωινής δροσιάς. Στη γιορτή έπαιρναν μέρος τέσσερα κορίτσια που λέγονταν Αρρηφόροι. Ήταν αριστοκρατικής καταγωγής και ηλικίας από επτά έως έντεκα χρονών. Φορούσαν λευκό χιτώνα και χρυσά κοσμήματα. Κατοικούσαν για ένα ολόκληρο χρόνο στο Αρρηφόριο οίκημα της Ακρόπολης σε ένα είδος ιερής περισυλλογής, στην υπηρεσία της Θεάς. Κατά τη γιορτή, δυο κορίτσια μετέφεραν τα μυστικά τελετουργικά αντικείμενα της Θεάς σε κάνιστρα και τα άλλα δυο το ιερό πέπλο της Θεάς. Η πομπή κατέληγε στο ιερό της Αφροδίτης στον Ιλισό. Άφηναν τα ιερά αντικείμενα στο υπόγειο του ναού και μετέφεραν άλλα κάνιστρα στην Ακρόπολη, όπου τα έδιναν στην ιέρεια της Αθηνάς. Τα μυστικά τελετουργικά αντικείμενα δεν ήταν γνωστά ούτε στις Αρρηφόρους, ούτε στην ιέρεια.

« Σκιροφόρια »



Κατά το μήνα Σκιροφοριώνα (Ιούνιος-Ιούλιος), γίνονταν η γιορτή των Σκιροφορίων. Σκίρο λεγόταν το «σκιάδειο» της Αθηνάς, ένα μεγάλο υφασμάτινο κάλυμμα ή ομπρέλα, το οποίο προστάτευε την πόλη από τον καύσωνα και εξασφάλιζε έτσι τη γονιμότητα της γης για τους επόμενους μήνες. Σύμφωνα με μια άλλη ερμηνεία, σκίρο ήταν ο γύψος. Όταν ο Θησέας επέστρεψε στην Αθήνα, έφτιαξε ομοίωμα της Θεάς Αθηνάς από γύψο και ο μήνας που συνέβη το γεγονός αυτό πήρε το όνομα Σκιροφοριών. Κατά τη διάρκεια της γιορτής οι γυναίκες έφευγαν απο το σπίτι και κατοικούσαν κοντά στο ιερό της Θεάς. Η πομπή ξεκινούσε από την Ακρόπολη και ακολουθώντας την Ιερά Οδό, κατευθυνόταν προς ένα ιερό έξω απο τα τείχη της πόλης. Το ιερό αυτό ήταν αφιερωμένο στην Αθηνά Σκιράδα. Η πομπή είχε επικεφαλής την ιέρεια της Αθηνάς Πολιάδας, τον ιερέα του Θεού Ποσειδώνα και του Ήλιου από το γένος των Ετεοβουτάδων. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, στο ναό της Αθηνάς Σκιράδας γινόταν όργωμα της γης και έτσι τα Σκιροφόρια σχετίζονταν με τη συγκομιδή των καρπών και τη γονιμότητα της γης. Η γιορτή συνδεόταν με τη Δήμητρα και οι τελετές τους ήταν παρόμοιες με αυτές των Θεσμοφορίων και Αρρηφορίων.

« Πλυντήρια »



Μια άλλη γιορτή προς τιμή της Θεάς Αθηνάς ήταν τα Πλυντήρια. Οι τελετουργίες σε αυτή τη γιορτή είχαν σκοπό το καθαρισμό του ναού, των ιερών αντικειμένων και της εικόνας της Θεάς. Έβγαζαν απο το άγαλμα τα ρούχα για να τα πλύνουν και μετά το καθάριζαν. Μετά τη γιορτή αυτή άρχιζαν τα Καλλυντήρια. Το άγαλμα της Θεάς έμπαινε ξανά στη θέση του. Το στόλιζαν με τα ρούχα του και ο ναός άνοιγε για τους πιστούς, που έρχονταν να θαυμάσουν το άγαλμα. Αυτή η γιορτή είχε σχέση επίσης με τη γεωργία και την αφθονία που έδιναν οι καρποί. Στη λιτανεία προς το Ερέχθειο κρατούσαν ένα μεγάλο πιάτο γεμάτο ξερά σύκα. Η συκιά και η ελιά θεωρούνταν δώρα της Θεάς.

Το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς, που φιλοτέχνησε ο Φειδίας, αναπαριστά με τον καλύτερο τρόπο τις διαφορετικές φύσεις της Θεάς. Η Θεά ήταν όρθια, ντυμένη με μακρύ χιτώνα ως τα πόδια. Το στήθος της ήταν σκεπασμένο με την αιγίδα, που είχε στο κέντρο το κεφάλι της Γοργόνας. Στο μπροστινό μέρος του κράνους υπήρχε η Σφίγγα και στο πλαϊνό γρύπες. Στο αριστερό χέρι κρατούσε μια Νίκη και στο δεξί ένα δόρυ. Στα πόδια του αγάλματος ήταν το φίδι και η ασπίδα που ήταν ζωγραφισμένη με παραστάσεις από τη μάχη των Αμαζόνων και τη Γιγαντομαχία.

Σύμβολα της Θεάς ήταν το δέντρο ελιάς, η συκιά, η κουκουβάγια, ο κόκορας, το φίδι, το δόρυ και η αιγίδα.

Η γνωστότερη έκφραση η οποία έχει μείνει ώς παροιμία στις μέρες είναι το «Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει» από το μύθο του Αίσωπου «ἀνὴρ ναυαγός».

Ἀνὴρ πλούσιος Ἀθηναῖος μεθ` ἑτέρων τινῶν ἔπλει. Καὶ δὴ χειμῶνος σφοδροῦ γενομένου καὶ τῆς νηὸς περιτραπείσης, οἱ μὲν λοιποὶ πάντες διενήχοντο, ὁ δὲ Ἀθηναῖος παρ` ἕκαστα τὴν Ἀθηνᾶν ἐπικαλούμενος μυρία ἐπηγγέλλετο, εἰ περισωθείη. Εἷς δέ τις τῶν συννεναυαγηκότων παρανηχόμενος ἔφη πρὸς αὐτόν• Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει. Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς μετὰ τῆς τῶν θεῶν παρακλήσεως χρὴ καὶ αὐτούς τι ὑπὲρ αὑτῶν λογιζομένους δρᾶν. Ὅτι ἀγαπητόν ἐστι καὶ ἐνεργοῦντας θεῶν εὐνοίας τυγχάνειν ἢ ἑαυτῶν ἀμελοῦντας ὑπὸ τῶν δαιμόνων περισώζεσθαι. Τοὺς εἰς συμφορὰς ἐμπίπτοντας χρὴ καὶ αὐτοὺς ὑπὲρ ἑαυτῶν κοπιᾶν καὶ οὕτω τοῦ θεοῦ περὶ βοηθείας δέεσθαι.

Ένας πλούσιος Αθηναίος ταξίδευε με πλοίο, το οποίο αναποδογύρισε και ναυάγησε• τότε όλοι οι άλλοι αγωνίζονταν κολυμπώντας να σωθούν, ο δέ πλούσιος Αθηναίος επικαλούνταν την Θεά Αθηνά και της έταζε χίλια δυό να της θυσιάσει αν σωθεί. Ένας άλλος ναυαγός τότε του φώναξε : καλά κάνεις και προσεύχεσαι, αλλα μαζί με την Αθηνά κούνα κι εσύ τα χέρια σου!

« Επίθετα και προσωνυμίες της Αθηνάς »



Αγοραία – δίνει έμπνευση στους ρήτορες.
Αρεία – η Θεά του πολέμου. Είχε ιερό στην Αθήνα που χτίστηκε, σύμφωνα με τον Παυσανία, από τα νεκρά σώματα των Περσών και ένα βωμό στον Άρειο Πάγο. Κατά τη δίκη του Ορέστη στον Άρειο Πάγο για το φόνο της μητέρας του, Κλυταιμνήστρας. Με την κρίσιμη ψήφο της Αθηνάς υπέρ του, ο Ορέστης αθωώθηκε.
Βουλαία – είχε υπό την προστασία της την αθηναϊκή βουλή.
Γλαυκώπις – χρησιμοποιείται συχνά από τον Όμηρο. Έχει την έννοια γλαυκομάτας (γλαυκός + ωψ) απο την κουκουβάγια (αρχ. γλαυξ), το ιερό πουλί της Αθηνάς, ίσως λόγω και των δικών της μεγάλων και λαμπερών ματιών.
Εργάνη – της αποδίδεται το προσωνύμιο αυτό, καθώς είναι προστάτιδα των τεχνών, της εργασίας, της χειροτεχνίας και της υφαντικής τέχνης.
Ζωστηρία – με την επωνυμία «Ζωστηρία» σώζονται λείψανα του ναού της στους Δελφούς.
Ιππία – για τη σχέση της με τα άλογα. Η Αθηνά Ιππία είχε πολλούς βωμούς στην Ελλάδα και η λατρεία της συνδεόταν με τη λατρεία του Ίππιου Ποσειδώνα. Ο Δούρειος Ίππος ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά.
Ιτωνία – με το προσωνύμιο αυτό λατρευόταν ευρύτατα στη Θεσσαλία, τη Βοιωτία, την Αθήνα αλλά και την Αμοργό.
Παλλάς – ίσως το προσωνύμιο να προέρχεται από τον γίγαντα Πάλλαντα, τον οποίο σκότωσε η Αθηνά στη Γιγαντομαχία. Κατά άλλη εκδοχή πήρε το προσωνύμιο αυτό, επειδή γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία πάλλοντας το δόρυ της.
Παρθένος – με το επίθετο αυτό λατρευόταν στον ναό του Παρθενώνα.
Πολιάς ή Πολιάδα – η προσωνυμία αυτή της αποδίδεται ως προστάτης Θεά, της Αθήνας, της Ακρόπολης και όχι μόνο, η οποία επόπτευε την ειρηνική ζωή των πόλεων.
Πρόμαχος – η Θεά που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του Ελληνικού στρατού και μπαίνει πάνοπλη στη μάχη. Το άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου βρισκόταν στον Παρθενώνα και ήταν έργο του γλύπτη Φειδία.
Προναία ή Προνοία – έχει το δικό της τέμενος στους Δελφούς, μπροστά στις δυσάμβατες Φαιδριάδες, με την έννοια της «προσυπάρχουσας».
Υγιεία – ώς προστάτης της καλής υγείας των ανθρώπων.
Χρυσόλοφη – τίτλος της Αθηνάς.
Αίθυια, Ακρία, Δεινή, Ιτωνιάδα, Λινδία, Πυλαίμαχη Παλλάδα κ.α.

« Ορφικός Ύμνος προς την Αθηνά »



Παλλὰς μουνογενής, μεγάλου Διὸς ἔκγονε σεμνή, δῖα, μάκαιρα Θεά, πολεμόκλονε, ὀμβριμόθυμε, ἄρρητε, ῥητή, μεγαλώνυμε, ἀντροδίαιτε, ἣ διέπεις ὄχθους ὑψαύχενας ἀκρωρείους ἠδ᾽ ὄρεα σκιόεντα, νάπαισί τε σὴν φρένα τέρπεις, ὁπλοχαρής, οἰστροῦσα βροτῶν ψυχὰς μανίαισι, γυμνάζουσα κόρη, φρικώδη θυμὸν ἔχουσα, Γοργοφόνη, φυγόλεκτρε, τεχνῶν μῆτερ πολύολβε, ὁρμάστειρα, φίλοιστρε κακοῖς, ἀγαθοῖς δὲ φρόνησις• ἄρσην μὲν καὶ θῆλυς ἔφυς, πολεματόκε, μῆτι, αἰολόμορφε, δράκαινα, φιλένθεε, ἀγλαότιμε, Φλεγραίων ὀλέτειρα Γιγάντων, ἱππελάτειρα, Τριτογένεια, λύτειρα κακῶν, νικηφόρε δαῖμον, ἤματα καὶ νύκτας αἰεὶ νεάταισιν ἐν ὥραις, κλῦθί μου εὐχομένου, δὸς δ᾽ εἰρήνην πολύολβον καὶ κόρον ἠδ᾽ ὑγίειαν ἐπ᾽ εὐόλβοισιν ἐν ὥραις, γλαυκῶφ᾽, εὑρεσίτεχνε, πολυλλίστη βασίλεια.

Παλλάδα μονογενής, πού είσαι το σεμνό τέκνον του μεγάλου Διός, σεβαστή μακάρια Θεά, που διεγείρεις τον θόρυβο του πολέμου, κρατερόκαρδη. Εσύ που αγαπάς τα όπλα και ξεσηκώνεις τις ψυχές των ανθρώπων με μανίες, είσαι ή κόρη πού γυμνάζεις και έχεις φρικτή οργή. Εσύ φόνευσες την Γοργόνα, αποφεύγεις το συζυγικό κρεβάτι, αλλά είσαι ή πολύ–ευτυχισμένη μητέρα των τεχνών. Εσύ παρέχεις παρορμήσεις, αγαπάς να ξεσηκώνεις μανία στους κακούς, στους ανθρώπους όμως είσαι ή φρόνησις, γεννήθηκες εκ φύσεως αρσενική και θηλυκή, εσύ γεννάς τους πολέμους, αλλά είσαι και η σύνεση. Ποικιλόμορφη, που βλέπεις με οξύτητα, ενθουσιαστική, πού έχεις λαμπρά τιμή, εσύ εξολόθρευσες τους Φλεγραίους γίγαντες, εσύ οδηγείς τους ίππους. Είσαι η Τριτογένεια που μας απαλλάσσεις από τα κακά, είσαι ή Θεά πού μας φέρνεις τη νίκη, η γαλανομάτα, ή βασίλισσα πού δέχεται πολλές ικεσίες ημέρα και νύχτα πάντοτε στις τελευταίες ώρες, άκουσε τις ευχές μου και δώσε μας ειρήνη και ευτυχία και ικανοποίηση και υγείαν.

« Ναοί και ιερά της Αθηνάς »



– Παρθενώνας
– Προπαρθενώνας
– Ιερό της Αθηνάς Εργάνης
– Ιερό της Πολιάδος Αθηνάς
– Ερέχθειο
– Αρχαίος ναός Αθηνάς
– Ναός Αθηνάς στην Αλίφειρα
– Ναός Αθηνάς Κραναίας
– Ναός της Αθηνάς Νίκης
– Ναός της Αλέας Αθηνάς
– Ναός της Αφαίας Αθηνάς
– Ιερό της Παλληνίδος Αθηνάς
– Ναός της Αθηνάς στις Συρακούσες
– Ναός της Αθηνάς στην Ποσειδωνία
– Ιερό της Αθηνάς Σωτείρας
– Θόλος της Αθηνάς Προναίας
– Ναός της Αρχηγέτιδος
– Ναός F στον Σελινούντα



Τελευταίες Αναρτήσεις
● Μυθοκίονες ● Μυθαγάλματα ● Μυθοκάρτες ποστάλ ● Ελληνικό ημερολόγιο έντυπο ● Ορφικοί ύμνοι ● Περί Θεών και Κόσμου ● Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη
Τεκμήριον
Το χρονικό άτοπο του Ομήρου
Ευ Ζήν
Αποφεύγουμε τα έτοιμα παρασκευασμένα
αλλά και κατεψυγμένα τρόφιμα.
Ανέκδοτο
Πώς λέγεται
Πώς λέγεται ο υπνόσακος στη Θεσσαλονίκη;
Mπουγάτσα με τουρίστα.
Στοιχάκι
Σατυρικά
Ο πούτσαρος και ο μούναρος, τα 2 μεγάλα κράτη,
κάναν` επανάσταση, επάνω στο κρεβάτι,
νίκησε ο μούναρος και πήρε το βραβείο,
νευρίασε ο πούτσαρος, τον έσκισε στα δύο!
Ζώδια
Καρκίνος
Ατάκα μετά το σεξ :
Πότε παντρευόμαστε;
Συν. Επισκέψεις : 284198
Επισκέψεις Σελίδας : 598
Ιστός ανώνυμης πλοήγησης
Προσθήκη στα αγαπημένα
Επικοινωνία
Κοινοποίησε υλικό
Χάρτης ιστότοπου
® © Copyright 2020-24. All rights reserved.