Βρές τις 5 διαφορές
Βιβλίο
► Πατήστε για ανάγνωση
Ιστορία – Ηρόδοτος
Σοφά Λόγια
Αλβέρτος Αϊνστάιν
Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα.
Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία,
και ως προς το σύμπαν
διατηρώ κάποιες αμφιβολίες...
Ντοκιμαντέρ
► Πατήστε για προβολή
Γαία
Ευ Ζήν
Αποχή από το κάπνισμα.
Βρέ δε πα να γα

Javascript απενεργοποιημένη


Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Δήμητρα



Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :


Δήμητρα, η Θεά της γεωργίας, της καλλιέργειας, της βλάστησης και των καρπών της γης, των σιτηρών και της τροφής, της χλωρίδας και της γονιμότητας του εδάφους, γι` αυτό θεωρείται και προστάτιδα του γάμου, της οικογένειας και της μητρότητας των ανθρώπων εκτός το ότι προστατεύει τις καλλιέργειες και τους γεωργούς.

Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, το δεύτερο κατα σειρά παιδί τους, αδερφή της Εστίας, της Ήρας, του Πλούτωνα, του Ποσειδώνα και του Δία.

Η Δήμητρα (Δημήτηρ στα Αττικά, Δαμάτηρ στα Δωρικά) είναι σύνθετη και σημαίνει Μητέρα Γή, προέρχεται από την λέξη Μήτηρ (Μάτηρ στα Δωρικά) που σημαίνει Μητέρα και την λέξη Δα που αντιστοιχεί στην Αττική λέξη Γη. Σε επιγραφή στα Μυκηναϊκά Ελληνικά της Γραμμικής Β` που έχει βρεθεί αναφέρεται ως «si–to–po–ti–ni–ja» δηλαδή «η κυρία του σίτου» και πιθανόν είναι άλλη ονομασία ή επίθετο της Δήμητρας απο την εποχή του χαλκού.

Αυτή έμαθε στους ανθρώπους να καλλιεργούν και να σπέρνουν τα χωράφια και είναι αυτή που θέσπισε τα Ελευσίνια Μυστήρια και γέννησε το Ιαμβικό μέτρο.

Η Δήμητρα δεν είναι γνωστή για τους έρωτες της. Είναι απόμακρη και ακατάδεκτη, γι´αυτό και οι εραστές της είναι ολιγάριθμοι. Πρώτοι διεκδικητές της υπήρξαν τα αδέλφια της.

Πρώτος ο Δίας, μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να ζευγαρώσει μαζί της. Μετανιωμένος για την πράξη του ευνούχισε ένα κριάρι και άφησε τα όργανά του στην αγκαλιά της Δήμητρας ως ένδειξη μεταμέλειας. Εκείνη δέχτηκε τη συγγνώμη του και μερικούς μήνες μετά γέννησε τη μονάκριβη κόρη της Περσεφόνη.

Ακολούθησε ο έρωτας του Ποσειδώνα για τη Θεά και σύμφωνα με ένα αρκαδικό θρύλο, η Δήμητρα για να γλυτώσει από την πολιορκία του μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε ανάμεσα στα βασιλικά κοπάδια του Όκνιου, γιου του Απόλλωνα. Μόλις ο Ποσειδώνας το αντιλήφθηκε μεταμορφώθηκε σε άλογο και κατάφερε τελικά να ζευγαρώσει μαζί της. Καρποί αυτής της συνεύρεσης ήταν μία κόρη, η Δέσποινα, το όνομα της οποίας δεν έπρεπε ποτέ να προφέρεται και ένα άλογο με φτερά και μαύρη χαίτη, ο Αρίων. Η οργή της Δήμητρας για τον βιασμό της από τον Ποσειδώνα, της έδωσε το προσωνύμιο «Ερινύα». Ο Δίας για να την κατευνάσει έστειλε τις νύμφες να την λούσουν στον ποταμό Λάδωνα, παίρνοντας έτσι το όνομα «Λουσία». Κατα τον Απολλόδωρο όμως τον Αρείωνα τον γέννησε με τον Ποσειδώνα ενώ ήταν ήδη μεταμορφωμένη σε Ερινύα κατα την συνουσία.

Ο τρίτος γνωστός εραστής της Δήμητρας ήταν ένας θνητός, ο Ιασίωνας, τον οποίο η Θεά ερωτεύτηκε παράφορα. Υπάρχουν δύο εκδοχές για τη γνωριμία τους. Η πρώτη τους θέλει να γνωρίζονται στους γάμους του Κάδμου και της Αρμονίας. Η δεύτερη και επικρατέστερη, στην Κρήτη, στο βουνό Ίδη όπου ο Ιασίωνας κυνηγούσε. Και οι δύο εκδοχές πάντως καταλήγουν στην ερωτική συνεύρεση της Θεάς και του θνητού σε έναν αγρό που είχε οργωθεί τρεις φορές. Λίγο καιρό μετά η Θεά γέννησε τον Πλούτο που χάριζε στους ανθρώπους πλούτη και αφθονία.


Ο κυριότερος μύθος γύρω από τη Δήμητρα είναι αυτός που μιλάει για τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε για την κόρη της Περσεφόνη, ήταν η αδυναμία της και ήταν εξαιρετικά προστατευτική μαζί της. Ο Πλούτωνας (Άδης), ο αδερφός της, έκλεψε κάποτε την Περσεφόνη με αποτέλεσμα τον μαρασμό της Δήμητρας.

Η Περσεφόνη έπαιζε με τις νύμφες, τις κόρες του Ωκεανού, σε ένα μεγάλο ανθισμένο λιβάδι. Είδε ένα νάρκισσο που της άρεσε πολύ και έσκυψε να τον πιάσει. Καθώς άπλωνε τα χέρια της, η Γή ξαφνικά άνοιξε, βγήκε ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου και την άρπαξε.

Η Δήμητρα άρχισε να περιπλανιέται μαυροφορεμένη, θλιμμένη και βουβή πάνω στη Γή για εννιά ημέρες ψάχνοντας την Περσεφόνη. Κρατούσε πυρσούς για να βλέπει και ρωτούσε όσους συναντούσε μήπως είχαν δει την κόρη της. Δεν έτρωγε, δεν έπινε, δεν κοιμόταν παρά μόνο έψαχνε την κόρη της.
Έφτασε στην Ελευσίνα, μεταμορφωμένη σε γριά (Γραία) και κάθισε κοντά στο Καλλίχορον φρέαρ (πηγάδι ή φρεάτιο) πάνω σε ένα βράχο που ονομάστηκε Αγέλαστος. Εκεί την βρήκαν οι τέσσερις κόρες του βασιλιά Κελεού. Η Δήμητρα δεν αποκάλυψε τη Θεϊκή της ταυτότητα λέγοντας τους ότι ερχόταν από την Κρήτη και είχε ξεφύγει από πειρατές. Οι κοπέλες την πληροφόρησαν πως οι γονείς τους λόγω γήρατος δεν μπορούσαν να αναλάβουν την ανατροφή του νεογέννητου γιου τους Δημοφώντα. Η Δήμητρα δέχτηκε να αναλάβει εκείνη την ανατροφή του βρέφους και υποσχέθηκε ότι το παιδί θα μεγαλώσει χωρίς να αρρωστήσει ποτέ. Φτάνοντας στο ανάκτορο του βασιλιά Κελεού η Θεά παρουσιάστηκε στη Μετάνειρα, σύζυγο του Κελεού. Η αίθουσα φωτίστηκε από ένα δυνατό φως, γεγονός που γέμισε τη Μετάνειρα με δέος για την άγνωστη γρια και της παραχώρησε το θρόνο της. Η Δήμητρα αρνήθηκε και κάθισε βουβή και αγέλαστη δίπλα στο θρόνο αρνούμενη να φάει οτιδήποτε. Μόνο τα αστεία και τα τραγούδια μιας υπηρέτριας, της Ιάμβης, κατάφεραν να την κάνουν να γελάσει. Έτσι σύμφωνα με το μύθο δημιουργήθηκε το ιαμβικό μέτρο.

Μια άλλη εκδοχή λέει πώς η Δήμητρα με λαμπάδες στα χέρια, την αναζητούσε σε όλη τη Γή νύχτα μέρα και μαθαίνωντας απο τους Ερμιονείς ότι την απήγαγε ο Πλούτωνας, οργισμένη με τους Θεούς κατέβηκε απο τον Ουρανό και με την μορφή απλής γυναίκας, φτάνει στην Ελευσίνα. Πρώτα κάθησε στην πέτρα την Αγέλαστη, η οποία ονομάστηκε έτσι απο τότε, δίπλα στο πηγάδι του Καλλίχορου. Έπειτα πήγε στον Κελεό, τον τότε βασιλιά των Ελευσινίων και μέσα στο σπίτι οι γυναίκες της ζητούσαν κάθε μια να καθίσει δίπλα της, αλλά μια γριά η Ιάμβη, την πείραξε και την έκανε να χαμογελάση. Γι` αυτό στα Θεσμοφόρια οι γυναίκες λένε μεταξύ τους αστεία.

Η Δήμητρα ανέλαβε το μεγάλωμα του Δημοφώντα και αποφάσισε να κάνει το παιδί αθάνατο. Του άλειφε το κορμί με αμβροσία και το βράδυ τον έβαζε μέσα σε φωτιά για να καούν τα θνητά του μέλη. Όταν η Μετάνειρα είδε τυχαία τις περίεργες μεθόδους της Δήμητρας άρπαξε το γιό της από τα χέρια της και άρχισε να απειλεί τη γριά χωρίς να ξέρει ποια είναι. Η Δήμητρα εξοργίστηκε και φανέρωσε την πραγματική της ταυτότητα. Διέταξε τον Κελεό να χτίσει ναό με βωμό πάνω στο Καλλίχορον και απομονώθηκε εκεί, θρηνώντας για την κόρη της και έτσι ο γιος του Κελεού παρέμεινε θνητός. Σαν ανταπόδοση της φιλοξενίας τους όμως, δίδαξε στους γιους του Κελεού, Τριπτόλεμο, Διοκλή και Εύμολπο αλλα και στους κατοίκους της Ελευσίνας την καλλιέργεια της γης και τα Ελευσίνια μυστήρια.

Την συνάντησε η Εκάτη, που είχε ακούσει τις κραυγές της Κόρης της, αλλά δεν είχε δει τον απαγωγέα. Από την στεναχώρια και κατάθλιψή της για την αρπαγή της Περσεφόνης όλη η Γή έπεσε σε βαρύ χειμώνα, με αποτέλεσμα τα φυτά και τα σπαρτά να μην φυτρώνουν, τα ζώα να πεθαίνουν αλλα ακόμα και οι υπόλοιποι Θεοί να υποφέρουν από αυτή την κατάσταση. Η ανθρωπότητα άρχισε να μαστίζεται από λιμό και ο Δίας αποφάσισε πως ήταν καιρός να επέμβει και να παρακαλέσει τη Θεά να ξαναρχίσει το έργο της σαν Θεά της γεωργίας.
Έστειλε αρχικά την Ίριδα και μετά διαδοχικά πολλούς Θεούς με δώρα για να την πείσει να αφήσει τη Γή να καρποφορήσει και η ίδια να επιστρέψει στον Όλυμπο. Η Δήμητρα όμως απαιτούσε την επιστροφή της Περσεφόνης.

Η Δήμητρα μαζί με την Εκάτη ρώτησαν τελικά τον Ήλιο, που τους φανέρωσε ότι ο απαγωγέας ήταν ο αδερφός της ο Πλούτωνας. Έτσι ο Δίας έστειλε στον Άδη τον Ερμή διατάζοντας τον Πλούτωνα να αφήσει ελεύθερη την κόρη της.
Ο Πλούτωνας υπάκουσε, αφού όμως πρώτα έδωσε στην Περσεφόνη να φάει έξι σπυριά ροδιού για να τη δέσει για πάντα με τον Κάτω Κόσμο.

Η Περσεφόνη γύρισε στη Δήμητρα και η Θεά άφησε τη Γή να βλαστήσει. Έτσι δημιουργήθηκαν οι δύο γεωργικές εποχές ή αλλιώς τα δυό ηλιοστάσια (θερινό και χειμερινό ηλιοστάσιο) αφού από τότε η Περσεφόνη περνάει στον Άδη έξι μήνες (με αποτέλεσμα η Γή να παγώνει, η περισσότερη βλάστηση να μαραίνεται και να ρίχνει τα φύλλα της) και έξι μήνες τους περνάει με τη μητέρα της στην Γή (με αποτέλεσμα όλα να ανθίζουν).


Προς τιμήν της Θεάς Δήμητρας οι αρχαίοι Έλληνες τελούσαν πλήθος γιορτών.

« Ελευσίνια Μυστήρια »



Η Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη ήταν οι κεντρικοί χαρακτήρες στα Ελευσίνια μυστήρια. Σε αρκετές περιπτώσεις οι δύο Θεότητες συγχέονται ή θεωρούνται μια Θεά με δύο πρόσωπα.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν η ιερότερη και πιο σεβαστή τελετή από όλες τις γιορτές στην αρχαία Ελλάδα. Απέκτησαν μεγάλη φήμη την εποχή του τυράννου Πεισίστρατου και έφτασαν στη μεγάλη ακμή τους την εποχή του Περικλή. Τα Μυστήρια διακρίνονταν σε Μικρά και Μεγάλα.

« Μικρά Ελευσίνια »



Τα Μικρά Ελευσίνια ή Ελευσίνια της Άγρας, γιορτάζονταν στην Άγρα, προάστιο των Αθηνών κοντά στον Αρδηττό και γινόντουσαν το μήνα Ανθεστηριώνα, δηλαδή μέσα Φλεβάρη έως μέσα Μάρτη, όταν η Περσεφόνη ανέβαινε στη μητέρα της από τον Άδη. Ήταν στην ουσία προετοιμασία και εξαγνισμός για τα Μεγάλα Ελευσίνια. Οι μύστες γίνονταν δεκτοί στα Μεγάλα Μυστήρια ένα χρόνο μετά την αρχική τους μύηση. Έπρεπε να πάρουν όρκο εχεμύθειας από το μυσταγωγό και λάμβαναν κάποια διδασκαλία για να αντιληφθούν στη συνέχεια τα μυστήρια στα Μεγάλα Ελευσίνια. Σύμφωνα με μύθο, βοήθησαν επίσης στον εξαγνισμό του Ηρακλή από τους φόνους των Κενταύρων, όταν ο ήρωας εξέφρασε την επιθυμία να συμμετάσχει στα Μεγάλα Ελευσίνια.

« Μεγάλα Ελευσίνια »



Τα Μεγάλα Ελευσίνια γινόντουσαν στην Αθήνα και στην Ελευσίνα το μήνα Βοηδρονιώνα, δηλαδή μέσα Αυγούστου έως μέσα Σεπτέμβρη, όταν η Περσεφόνη επέστρεφε στον Πλούτωνα και κρατούσαν εννέα μέρες. Οι μύστες επαναλάμβαναν τον όρκο εχεμύθειας, περνούσαν από νέο εξαγνισμό και οδηγούνταν από το μυσταγωγό στο Τελεστήριο. Ο ύψιστος βαθμός μύησης ήταν η εποπτεία. Κεντρικό σύμβολο της εποπτείας ήταν ένα στάχυ, που φυλασσόταν στο άδυτο του Τελεστηρίου και αφού θερίζονταν από τον ιεροφάντη, επιδεικνυόταν στους πιστούς ως σύμβολο της δημιουργικής δύναμης της Μητέρας Γης.

« Θεσμοφόρια »



Τα Θεσμοφόρια ήταν φθινοπωρινή γιορτή και τελούνταν κατά το μήνα Πυανεψιώνα, δηλαδή Σεπτέμβριο έως μέσα Οκτώβριο, την εποχή της σποράς. Η πρώτη μέρα ονομάζονταν Κάθοδος, η δεύτερη Νηστεία και η τρίτη Καλλιγένεια.

Τα Θεσμοφόρια τελούντο σε όλη την Ελλάδα και ήταν γιορτή που συμμετείχαν μόνο παντρεμένες γυναίκες, όπου τιμούσαν το θεσμό του γάμου. Κάθε μια από τις φυλές της Αττικής επέλεγε δυο γυναίκες ανάμεσα στις νόμιμα γεννημένες και παντρεμένες. Κάθε πολίτης, που είχε την οικονομική δυνατότητα, έπρεπε να δώσει στη γυναίκα του τα αναγκαία χρήματα που απαιτούσαν τα έξοδα της τελετής. Οι άντρες αποκλείονταν από τη γιορτή και δεν μπορούσαν να εισέλθουν στο ναό, όπου γίνονταν οι τελετουργίες. Η συζυγική ένωση θεωρούνταν δώρο της Δήμητρας, που παρουσιάζονταν ως το πρότυπο της καλής μάνας της οικογένειας, της τρυφερής και αφοσιωμένης στα παιδιά της.

Οι μυστικές τελετουργίες θύμιζαν, όπως εκείνες των Ελευσίνιων Μυστηρίων, τον πόνο της Θεάς που έχασε την κόρη της. Η μητρότητα συγκρίνονταν έτσι με τα μυστήρια της γήινης βλάστησης. Η σπορά ταυτίζονταν με τη γέννηση και η εμφάνιση του σταριού την άνοιξη συνδεόταν με την ιδέα της τεκνοποιϊας. Περίπου ένα χρόνο πριν τη γιορτή, οι γυναίκες έριχναν σε μεγάλους λάκκους χοίρους μαζί με ομοιώματα φιδιών και αντρικών φαλλικών οργάνων.

Τη στιγμή της τέλεσης της γιορτής, στη διάρκεια της πρώτης μέρας γινόταν πομπή των γυναικών από την Αθήνα στην Ελευσίνα. Μαζί τους μετέφεραν λατρευτικά σκεύη, τρόφιμα και χοίρους. Στην Ελευσίνα κατέβαιναν στους λάκκους, μάζευαν τα υπολείμματα των χοίρων και άφηναν τους νέους. Τα τοποθετούσαν στους βωμούς μαζί με δημητριακά, ώστε να εξασφαλίσουν τη γονιμότητα των χωραφιών. Οι γυναίκες έμεναν όλη νύκτα στην Ελευσίνα όπου τελούσαν ομαδικούς χορούς και επιδείξεις των ιερών συμβόλων της Θεάς.

Η δεύτερη μέρα, της Νηστείας, ήταν μέρα πένθους. Τα δικαστήρια έκλειναν και η Βουλή διέκοπτε τις εργασίες της. Συμμετείχαν στο πένθος της Θεάς για την αρπαγή της Κόρης. Οι γυναίκες κάθονταν στο έδαφος γύρω από το άγαλμα της Θεάς στην Ελευσίνα και έτρωγαν διάφορα εδέσματα. Το μεσημέρι ξεκινούσαν με πομπή και επέστρεφαν στην Αθήνα.

Την τελευταία μέρα της γιορτής, η Δήμητρα τιμόταν ως Καλλιγένεια, δηλαδή η Θεά με τους όμορφους απογόνους, που προστάτευε τη νόμιμη γέννηση των παιδιών και την παραγωγή των καρπών της γης. Οι γυναίκες ξεφάντωναν, γλεντούσαν και έκαναν θυσίες προς τιμή της Θεάς.

« Στήνια »



Απο τα Στήνια και για όσο διαρκούσαν τα Θεσμοφόρια, οι γυναίκες απείχαν από σαρκικές απολαύσεις, νήστευαν και αντάλλασσαν μεταξύ τους άσεμνα αστεία, πιθανώς προς τιμήν των αστείων της Ιάμβης που έκανε τη Δήμητρα να γελάσει. Τα Στήνια ήταν γιορτή προς τιμή της Δήμητρας η οποία τελούνταν στην Αθήνα πριν τα Θεσμοφόρια και οι Αθηναίοι γιόρταζαν την άνοδο της Δήμητρας. Τα Στήνια ήταν η προετοιμασία για τη γιορτή των Θεσμοφορίων και διαρκούσαν εννέα μέρες. Από τη γιορτή των Θεσμοφορίων αποδόθηκαν στη Δήμητρα τα ονόματα Θεσμοφόρος και Καλλιγένεια.

Οι μέλισσες θεωρούντο ιέρειές της και στις θυσίες προς τιμήν της προσέφεραν ταύρους, μοσχάρια και μέλι.

Πριν το όργωμα οι αγρότες θυσίαζαν στην Προηροσία Δήμητρα, στο θερισμό στην Δρεπανηφόρον, στο αλώνισμα στην Αλωάδα και την άνοιξη στη Δήμητρα Χλόην.


Σύμβολα της Δήμητρας είναι το πουλί γερανός, η μέλισσα, τα στάχυα, η ζέα, το κριθάρι, ένα καλάθι γεμάτο καρπούς, η παπαρούνα, ο νάρκισσος, το ρόδι, η μυρτιά και ο κρόκος.

« Επίθετα και προσωνυμίες της Δήμητρας »



Αγλαόκαρπος, Αλωάδα, Δρεπανηφόρον, Ερινύα, Θεσμοφόρος, Ιουλώ, Καλλιγένεια, Λουσία, Πολύκαρπος, Προηροσία, Σιτώ, Σπερμία, Σταχυοτρόφος, Φιλόπυρος, Χλόην κ.α.


« Ορφικός ύμνος προς την Ελευσινία Δήμητρα »



Δηώ, παμμήτειρα Θεά, πολυώνυμε δαῖμον, σεμνὴ Δήμητερ, κουροτρόφε, ὀλβιοδῶτι, πλουτοδότειρα Θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα, εἰρήνηι χαίρουσα καὶ ἐργασίαις πολυμόχθοις, σπερμεία, σωρῖτι, ἀλωαία, χλοόκαρπε, ἣ ναίεις ἁγνοῖσιν Ἐλευσῖνος γυάλοισιν, ἱμερόεσσ᾽, ἐρατή, θνητῶν θρέπτειρα προπάντων, ἡ πρώτη ζεύξασα βοῶν ἀροτῆρα τένοντα καὶ βίον ἱμερόεντα βροτοῖς πολύολβον ἀνεῖσα, αὐξιθαλής, Βρομίοιο συνέστιος, ἀγλαότιμος, λαμπαδόεσσ᾽, ἁγνή, δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις• σὺ χθονία, σὺ δὲ φαινομένη, σὺ δε πᾶσι προσηνής• εὔτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα, ἅρμα δρακοντείοισιν ὑποζεύξασα χαλινοῖς ἐγκυκλίοις δίναις περὶ σὸν θρόνον εὐάζουσα, μουνογενής, πολύτεκνε Θεά, πολυπότνια θνητοῖς, ἧς πολλαὶ μορφαί, πολυάνθεμοι, ἱεροθαλεῖς. ἐλθέ, μάκαιρ᾽, ἁγνή, καρποῖς βρίθουσα θερείοις, εἰρήνην κατάγουσα καὶ εὐνομίην ἐρατεινὴν καὶ πλοῦτον πολύολβον, ὁμοῦ δ᾽ ὑγίειαν ἄνασσαν.

Δηώ, Θεά μητέρα των πάντων, δαιμονία με τα πολλά ονόματα, σεβαστή Δήμητρα, πού τρέφεις τα παιδιά και δίδεις την ευτυχίαν, Θεά πού δίδεις τον πλούτον, τρέφεις τα στάχυα, παρέχεις τα πάντα, χαίρεσαι στην ειρήνη και στις εργασίες πού απαιτούν πολύ μόχθο, που παρέχεις τους σπόρους και βλαστούς, που δίνεις σωρούς από σιτάρι, συχνάζουσα στα αλώνια, εσύ που παράγεις χλωρούς καρπούς, που κατοικείς στις ιερές κοιλάδες της Ελευσίνας, η περιπόθητη, η αγαπητή, που τρέφεις όλους τους θνητούς, η πρώτη που έζευξες τον αυχένα των βοδιών προς καλλιέργεια και έφερες στους ανθρώπους βίον περιπόθητο πολύ–ευτυχισμένο, που βοηθάς στην ανάπτυξη των καρπών, συγκάτοικη του Βρόμιου (Διονύσου), που τιμάσαι με λαμπρότητα, που κρατάς λαμπάδα, αγνή και χαίρεσαι με τα δρέπανα του θερισμού• συ είσαι κάτω από την Γή αλλά φαίνεσαι, και είσαι προς όλους φιλική• φιλόστοργη, πού αγαπάς και τρέφεις παιδιά, η σεβαστή, πού έζευξες σε άρμα με δρακόντεια χαλινάρια οπαδούς του Διονύσου πού κραύγαζαν περιστρεφόμενοι κυκλικώς γύρω από τον θρόνο σου, Θεά μονογενής και πολύτεκνη και πολύ–σεβαστή εις τους ανθρώπους, πού έχεις πολλές μορφές, γεμάτες από πολλά άνθη πού θάλουν από ιερότητα, έλα μακάρια, αγνή πού είσαι γεμάτη από καλοκαιριάτικους καρπούς και φέρε μας κάτω ειρήνη και ευνομία περιπόθητη και πλούτο πολύ–ευτυχισμένο μαζί δε με αυτά και τη βασίλισσα υγείαν.


« Ναοί και ιερά της Δήμητρας »



Ελευσίνιον στην Ακρόπολη της Αθήνας
Ιερό Δήμητρας στο Δίον
Ναός Δήμητρας στο Λέπρεο
Ιερό της Δήμητρας Χλόης Ευχλόου



Στοιχάκι
Διάφορα
Το μουνί και το πριόνι,
οποίος δεν το ξέρει ιδρώνει...
Διατροφή
Πρόσθετα τροφίμων
Ε123 – Πολύ Επικίνδυνο
Αμαράνθη
Παροιμία
Νους υγιής εν σώματι υγιεί.
Ανέκδοτο
Σύντομα
Τί είναι αυτό που ζει στη θάλασσα και λέει σαχλαμάρες;
Το σαχλαμάρι.
Τεκμήριον
Περσέας - Ταινία
Ζώδια
Υδροχόος
Ατάκα μετά το σεξ :
Τώρα ας το δοκιμάσουμε και χωρίς τα ρούχα μας.
Τοιχογραφία
Όταν ακούς «τάξη», ανθρώπινο κρέας μυρίζει.