Μνήμη

Ευ Ζήν

Μια στο τόσο βλέπε και ένα ντοκιμαντέρ.
Θα ωφεληθείς αρκετά.

Στοιχάκι

Αγάπης

Ένα λεπτό χρειάστηκε,
φώς μου να σ`αγαπήσω
και μια ολόκληρη ζωή,
για να σε λησμονήσω.

Σοφά Λόγια

Βίκτωρ Ουγκώ

Απο τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση.

Ανέκδοτο

Ποντιακά

Πώς πέθανε ο τελευταίος Πόντιος εφευρέτης;
Του καρφώθηκε μια ιδέα στο κεφάλι.

Διατροφή

Πρόσθετα τροφίμων

Ε123 – Πολύ Επικίνδυνο
Αμαράνθη

Κιβωτός

Ντοκιμαντέρ

► Πατήστε για προβολή

Γαία

Τοιχογραφία

Φάτε σκατά κερνάει το κράτος.

Javascript απενεργοποιημένη

Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Ήρα

Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :

Ήρα, Θεά και προστάτιδα του γάμου, των γυναικών, της φύσης και της γονιμότητας.

Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, το τρίτο τους παιδί, αδερφή της Εστίας, της Δήμητρας, του Πλούτωνα, του Ποσειδώνα και του Δία με τον οποίο τέλεσε «ιερό γάμο» και θεωρείται η νόμιμη γυναίκα του.

Σαν τόποι γέννησής της προβάλλονται η Σάμος, το Άργος, η Εύβοια και η Στυμφαλία της Αρκαδίας. Σύμφωνα με τον Όμηρο, η Θεά ανατράφηκε από τον Ωκεανό και την Τηθύ ενώ άλλοι ισχυρίζονταν ότι την είχε αναθρέψει ο Τήμενος, γιος του Πελασγού ή οι Ώρες ή ότι έμενε κοντά στις κόρες του Αστερίωνα στο Άργος.

Η Ήρα έχει τις ίδιες ιδιότητες που έχει και ο Δίας. Έτσι θεωρείται Θεά των ουράνιων φαινομένων, η μεγάλη θηλυκή Θεότητα του ουρανού, η Βασίλισσα Θεών και ανθρώπων. Μόνο που αυτή έχει περισσότερη σχέση με τα νυχτερινά φαινόμενα του ουρανού. Είναι Θεά που όλοι οι άλλοι Θεοί τη σέβονται και κάθεται σε χρυσό θρόνο δίπλα στο Δία. Έχει έντονη προσωπικότητα και είναι πολύ ζηλιάρα με τον Δία.

Επί τριακόσια χρόνια διατηρούσαν δεσμό με το Δία, σε μια απόκρυφη γωνιά του Κιθαιρώνα κρυφά από τους γονείς τους.
Μια μέρα, καθώς η Θεά περπατούσε στο δάσος, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κούκο και είχε τρυπώσει για πρώτη φορά στην αγκαλιά της ανυποψίαστης Ήρας για να προστατευτεί από τη βροχή. Τότε ο βασιλιάς των Θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Επιβλητικός και πανίσχυρος εξουδετέρωσε και τις τελευταίες αντιστάσεις της Θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε «υπόσχεση γάμου». Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας την ζήτησε σε γάμο.
Ο Καλλίμαχος αναφέρει ότι συνευρέθηκαν για πρώτη φορά οι Θεοί κρυφά στη Σάμο, ενώ άλλοι ισχυρίζονταν ότι ο γάμος τους είχε γίνει φανερά στον Ωκεανό.

Κατά μία εκδοχή ο μύθος της ένωσης του Δία και της Ήρας συμβολίζει την ένωση της καθαρότητας του Ουρανού (εκφραστής του ο Δίας) με τον Αέρα (εκφραστής του η Ήρα), στοιχείο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο.

Ήταν Θεά του παλιού μητριαρχικού τύπου. Η προέλευση της λατρείας της, βρίσκεται στους πελασγικούς πληθυσμούς, σαν μια Θεότητα της φύσης και της γονιμότητας. Πριν την σύνδεση της με το Δία, η Θεά αντανακλούσε στις τοπικές λατρείες τα τρία στάδια της ζωής μιας γυναίκας. Την παρθένα (παιδί), την ολοκληρωμένη (τελεία) και τη χωρισμένη γυναίκα (χήρα). Όταν παντρεύτηκε το Δία έγινε η Ήρα Τελεία.

Με το Δία απέκτησε τον Άρη, την Ήβη και την Ειλείθυια αλλά μπορούσε να γεννήσει και μόνη της, χωρίς τον Δία. Οι αρχαίοι την ταύτιζαν συχνά με την κόρη της Ειλείθυια.

Παιδί τους θεωρείται και ο Ήφαιστος, σύμφωνα με τον Όμηρο, ενώ κατά τον Ησίοδο η Ήρα τον γέννησε μόνη της, χωρίς τη συμμετοχή του Δία. Ο Ήφαιστος γεννήθηκε πρόωρα, χωλός (κουτσός), έπειτα από άσχημο τοκετό και έτσι η Ήρα τον πέταξε στη θάλασσα, όπου τον έσωσαν η Νηρηίδα Θέτιδα η «κουροτρόφος» (Θεότητα προστασίας των παίδων και της μητρικής στοργής) και η Νηρηίδα Ευρυνόμη (Θεότητα της θάλασσας) και τον μεγάλωσαν.
Ο Ήφαιστος για να την εκδικηθεί, όταν κατασκεύασε τους χρυσούς θρόνους των Ολύμπιων Θεών, τοποθέτησε στο θρόνο της Ήρας αόρατα δεσμά κι όταν η Ήρα κάθισε στον θρόνο αιχμαλωτίστηκε με δεσμά που δεν μπορούσαν να λυθούν. Οι Θεοί παρακάλεσαν τον Ήφαιστο να την ελευθερώσει, μα εκείνος ήταν αμετάπειστος.
Τελικά την ελευθέρωσε αφού πρώτα οι Θεοί του υποσχέθηκαν να του δώσουν για σύζυγο την πιο όμορφη από τις Θεές.
Σε άλλη εκδοχή ο Δίας για να την αφήσει ελεύθερη του υποσχέθηκε ότι θα του πραγματοποιούσε οποιαδήποτε επιθυμία του. Ο Ήφαιστος μπροστά σε όλους τους Ολύμπιους ανακοίνωσε ότι θέλει για γυναίκα του την Θεά Αφροδίτη. Όλοι οι Θεοί έμειναν άφωνοι, η ίδια η Θεά Αφροδίτη κοκκίνησε από ντροπή. Τότε η Ήρα και ο Δίας, μη έχοντας άλλη επιλογή συμφώνησαν.
Κατα την εκδοχή του Παυσανία ο Διόνυσος κατάφερε να τον μεθύσει, τον μετέφερε στον Όλυμπο όπου και ελευθέρωσε τη μητέρα του.

Το ίδιο πίστευαν και για τη γέννηση του Τυφωέα ή Τυφώνα, που ήταν τέρας. Ο Ομηρικός Ύμνος στον Απόλλωνα και ο Στησίχορος υποστήριζαν ότι η Ήρα οργισμένη από τη γέννηση της Αθηνάς, είχε γεννήσει χωρίς ανδρική επαφή τον Τυφώνα ή Τυφωέα, αντίπαλο του Δία κατά τη Γιγαντομαχία, ενώ ο Ησίοδος υποστήριζε ότι τον είχε γεννήσει η Γαία με τον Τάρταρο.

Η Θεά δεν έχει δικό της ιδιαίτερο μυθολογικό κύκλο. Όλοι οι μύθοι που μιλούν για αυτήν συνδέονται με το Δία τον οποίο και ζηλεύει για τις απιστίες του και συνήθως αρέσκεται στο να εκδικείτε, κατατρέχωντας και τιμωρώντας τις πάμπολλες ερωμένες του αλλά και τα παιδιά που προκύπτουν από τις ερωτοτροπίες του.

Η Λητώ κατάφερε να γεννήσει την Άρτεμη και τον Απόλλωνα όταν εμφανίστηκε μέσα από τη θάλασσα η Ορτυγία, (μετέπειτα Δήλος), η οποία και από τότε έγινε το ιερό νησί του Απόλλωνα.
Η Ήρα καταδίωξε τη Λητώ, όταν εκείνη κυοφορούσε τα αδέρφια Απόλλωνα και Άρτεμη και δεν της επέτρεπε να γεννήσει σε κανέναν τόπο. Η Λητώ, κυνηγημένη από την Ήρα, περιπλανήθηκε από περιοχή σε περιοχή για να βρει ένα μέρος να γεννήσει μέχρι που ξαφνικά εμφανίστηκε μέσα από τη θάλασσα η αδελφή της Αστερία, ως την νήσο Ορτυγία. Ήταν ένα νησί που έως τότε έπλεε ελεύθερο στα κύματα κι έτσι ήταν δύσκολο η Ήρα να ανιχνεύσει την τοποθεσία στην οποία η Λητώ είχε καταφύγει. Αργότερα, ο Δίας σταθεροποίησε το νησί προκειμένου να γεννήσει η Λητώ. Μετά την γέννηση της Άρτεμις και του Απόλλωνα, η Ορτυγία ονομάστηκε Δήλος επειδή εκεί αποκαλύφθηκε (φανερώθηκε) ο Θεός Απόλλωνας και μετά την γέννησή του το νησί θεωρείται ιερό.

Κάποτε ο Δίας είχε μεταμορφώσει την Ιώ, ιέρεια της Ήρας, σε αγελάδα και με ένα απλό άγγιγμα του χεριού του, κυφόρησε τον Έπαφο.
Η Ήρα είχε αναθέσει στον Άργο, που είχε εκατό μάτια να την επιτηρεί κι αργότερα όταν το έμαθε την καταδίωξε με μία μύγα σε ολόκληρη τη Γή. Η Ιώ κατέφυγε στην Αίγυπτο όπου και γέννησε τελικά τον Έπαφο.

Για έναν χρόνο, μια νύμφη που ονομαζόταν Ηχώ, είχε για δουλειά της να αποσπά την προσοχή της Ήρας από τις υποθέσεις του Δία, μιλώντας της ακατάπαυστα. Όταν η Ήρα ανακάλυψε την απάτη, την καταράστηκε να επαναλαμβάνει τα λόγια των άλλων.

Την Καλλιστώ απ` τη ζήλια της, την είχε μεταμορφώσει σε αρκούδα και την οποία αργότερα σκότωσε η Άρτεμις.

Την Σεμέλη, κόρη του Κάδμου, βασιλιά της Βοιωτίας και της Αρμονίας, όταν εκείνη έμεινε έγκυος απο τον Δία, η Ήρα την συμβούλεψε να ζητήσει από το Δία να εμφανιστεί μπροστά της με όλη του τη Θεϊκή λαμπρότητα. Όταν αυτό συνέβη, από τις φλόγες που έζωσαν το παλάτι του πατέρα της, η Σεμέλη κάηκε αλλα χάρη στην παρέμβαση της Γης, που άφησε τον κισσό να τυλίξει τους κίονες του ανακτόρου, διασώθηκε το Θείο έμβρυο του Διονύσου το οποίο ο Δίας έραψε στο μηρό του και το κυοφόρησε.

Τον Ηρακλή, αν και είχε το όνομά της, τον καταδίωξε σε όλη του τη ζωή. Οι Μοίρες και η Ειλείθυια, ύστερα από απαίτηση της Ήρας, δεν άφηναν την μητέρα του Ηρακλή, Αλκμήνη, να γεννήσει. Όταν τελικά η Αλκμήνη κατάφερε να γεννήσει ύστερα από τη βοήθεια της Γαλινθιάδος, η Θεά έστειλε στην κούνια του νεογέννητου παιδιού δυο φίδια για να το πνίξουν αλλά το βρέφος τα έπνιξε με τα χέρια του. Από την αντιπάθειά της για τον Ηρακλή είχε τιμωρήσει και το Φιλοκτήτη ο οποίος είχε ανάψει την πυρά που έκαψε τον Ηρακλή, λυτρώνοντάς τον έτσι από τους πόνους.
Όταν ο Ηρακλής ήταν μικρός, ο Δίας τον είχε βάλει πάνω στο στήθος της Ήρας για να θηλάσει, ενώ εκείνη κοιμόταν. Το παιδί θήλαζε με τέτοια δύναμη ώστε η Θεά δεν άντεξε τον πόνο και το πέταξε από πάνω της. Το γάλα που χύθηκε σχημάτισε το Γαλαξία.
Μετά την αποθέωση του Ηρακλή, η Θεά συμφιλιώθηκε μαζί του και του έδωσε για σύζυγό του, την κόρη της Ήβη.

Κάποτε η Ήρα εγκατέλειψε τον Δία και ζούσε στην Εύβοια. Ο Κιθαιρώνας συμβούλεψε τον Δία να κατασκευάσει μια κούκλα από ξύλο (Δρύινη), να της φορέσει νυφικό, να την ανεβάσει σε άμαξα και να αναγγείλει σε όλον τον κόσμο ότι παντρευόταν την Πλαταία, κόρη του Ασωπού.
Η Ήρα έσπευσε στον τόπο, αποκάλυψε την κούκλα, την έκαψε και συμφιλιώθηκε με τον Δία.

Ο Ιξίωνας ερωτευμένος κάποτε με την Ήρα προσπάθησε να την βιάσει και ο Ζεύς όταν του το προανήγγειλε η Ήρα, θέλοντας να βεβαιωθεί, ότι έτσι έχει το πράμα, του έδωσε ένα σύννεφο με την μορφή της Ήρας να κοιμηθεί μαζί του και μόλις αυτός καυχήθηκε ότι ζευγάρωσε με την Ήρα, τον έδεσε σε έναν τροχό ο οποίος στριφογυρίζει στον αέρα, καθώς φυσούν οι άνεμοι. Αυτή την τιμωρία έλαβε και απο το σύννεφο με τον Ιξίωνα γέννησε τον Κένταυρο.

Στην Ήρα αποδόθηκαν και πολεμικές ιδιότητες.
Παρουσιάζεται να συμμετέχει στον Τρωικό πόλεμο και να βοηθάει τους Αχαιούς, για δύο λόγους, γιατί ο τόπος τους, μαζί με τις Μυκήνες και τη Σπάρτη, της ήταν πολύ αγαπητός όπως είχε εξομολογηθεί και στον Δία και επειδή αντιπαθούσε τον Τρώα Πάρη όπως και η Αθηνά αφού είχε δώσει το μήλο της Έριδας στην Αφροδίτη και όχι στην ίδια με αποτέλεσμα να προκαλέσει την εχθρική στάση της απέναντι στους Τρώες.

Η Ήρα είχε βοηθήσει τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες να περάσουν χωρίς απώλειες από τις Συμπληγάδες Πέτρες, επειδή στο παρελθόν ο ήρωας χωρίς να το ξέρει την είχε βοηθήσει όταν η Ήρα θυμωμένη με το Δία περιπλανιόταν στη Γή μεταμορφωμένη σε γριά. Ο Ιάσονας την είχε συναντήσει στο κυνήγι του και για να την βοηθήσει την πήρε στην πλάτη του για να την περάσει πάνω απ` τα νερά του ποταμού Αναύρου στην Θεσσαλία, που είχε πλημμυρίσει.

Η Αφροδίτη και η Άρτεμις συνδέονταν λατρευτικά με την Ήρα. Η Αφροδίτη κάλυπτε τη σεξουαλική όψη του γάμου, η Ήρα τη θεσμική όψη και η Άρτεμις τη ζωή των κοριτσιών πριν το γάμο.

Προς τιμή της Ήρας γίνονταν γιορτές σε πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας που ονομάζονταν Ηραία και είχαν κυρίως πολεμικό χαρακτήρα. Θυσίαζαν εκατό αγελάδες, που ήταν το ιερό ζώο της Θεάς.
Λατρευόταν ιδιαίτερα στη Σάμο, στο Άργος και στην Ολυμπία για το θεσμό του «ιερού γάμου» που συμβόλιζε την ένωσή της με το Δία.

Στο Ηραίο του Άργους υπήρχε το ωραιότερο άγαλμα της Ήρας, έργο του γλύπτη Πολύκλειτου. Ήταν χρυσελεφάντινο και αποτελούσε ένα θαύμα της αρχαίας Ελληνικής τέχνης. Δίπλα του υπήρχε και δεύτερο άγαλμα της Θεάς απο ξύλο αχλαδιάς. Η Θεά κρατούσε στο ένα χέρι της το σκήπτρο και στο άλλο το ρόδι. Στο διάδημα της παριστάνονταν οι Ώρες και οι Χάριτες.
Στο Ηραίο του Άργους μια γιορτή στην οποία τιμούσαν τον ιερό γάμο της Ήρας με το Δία, τελούνταν στην αρχή της άνοιξης σε τρεις ναούς της πόλης.
Ο πρώτος ναός βρισκόταν στο δρόμο για την Ακρόπολη κοντά στο στάδιο που γίνονταν οι αγώνες της γιορτής.
Ο δεύτερος ναός ήταν στην πόλη, από τον οποίο ξεκινούσε η πομπή προς τον τρίτο ναό μεταξύ Μυκηνών και Άργους. Στην πομπή συμμετείχαν επίλεκτοι ένοπλοι έφηβοι με επικεφαλής το νικητή των αγώνων. Ακολουθούσαν οι ιέρειες της Ήρας, ενώ η αρχιέρεια ερχόταν πάνω σε άρμα που το έσερναν δυο λευκά βόδια. Μετά ακολουθούσε ο ιερός γάμος που ήταν αναπαράσταση του Θείου γάμου. Το ξόανο της Θεάς στολίζονταν με πέπλα και κοσμήματα νύφης. Μαζί με την Ήρα, απέδιδαν τιμές και στο Θεό Διόνυσο.

Στη Σάμο επίσης γιόρταζαν προς τιμή της κάθε χρόνο τα Τόναια ή Τόνεια, όπου μετέφεραν στην παραλία το λατρευτικό της είδωλο απο τον ανοικτό ναό της, το καθάριζαν και τοποθετούσαν μπροστά του ένα γλύκισμα. Όσοι μετείχαν στη γιορτή φορούσαν στεφάνια από λυγαριά και δάφνη.

Στην Αττική της είχαν αφιερώσει το μήνα Γαμηλίωνα (15 Ιανουαρίου-15 Φεβρουαρίου), που κατά τη διάρκειά του τελούνταν οι περισσότεροι γάμοι.

Σημαντικά κέντρα λατρείας της ήταν επίσης η Τίρυνθα, η Κόρινθος, η Επίδαυρος, τα Μέγαρα, η Μαντίνεια, η Μεγαλόπολη, η Σπάρτη, η Πάρος, η Δήλος, η Αμοργός, η Θήρα, η Αστυπάλαια, η Κως, η Ρόδος και η Κρήτη.

Στην τέχνη η Θεά Ήρα περιγράφεται ή απεικονίζεται μεγαλοπρεπής και επιβλητική, να φοράει στο κεφάλι διάδημα ή πόλο, κρατώντας κάποιο σκήπτρο ως σύμβολο εξουσίας ή έχοντας στα χέρια της το ρόδι, το σύμβολο της γονιμότητας ή διάφορα άλλα λουλούδια και φυτά που συμβόλιζαν την ευλογία της φύσης όπως η αχλαδιά (αφού με το ξύλο της είχε κατασκευαστεί το ένα απο τα δύο λατρευτικά της αγάλματα στο Ηραίο του Άργους), το ελίχρυσο και ο κρίνος.
Άλλα γνωστά σύμβολα της Ήρας ήταν το παγώνι (στο φτέρωμά του οποίου θεωρούνταν πως είχε τα μάτια του Άργου, που φρουρούσε την Ιώ), ο κούκος (κόκκυξ) το οποίο ήταν πουλί που της είχαν αφιερώσει οι αρχαίοι και συμβόλιζε την ένωσή της με το Δία και τον ερχομό της άνοιξης κ.α.

« Επίθετα και προσωνυμίες της Ήρας »

Aερόμορφος, Aθάνατος, Aιγοφάγος, Αιδοίη, Aκραία, Aκρία, Aλαλκομενηίς, Aλέα, Aλέξανδρος, Aλλοπρόσαλλος, Aμείλικτος, Aμήχανος, Aμμωνία, Aνθεία, Aπατήλιος, Aπτοετής, Aργεία, Aργολίς, Αργυρόθρονος, Aρχηγέτης, Aστύοχος, Aυτόγονος, Aφροδίτη, Bακχιάς, Bαρύζηλος, Bαρύθυμος, Bαρύκτυπος, Bαρύμηνις, Bασίλεια, Bασιλίς, Bουναία, Bοώπις, Γαμηλία, Γαμήλιος, Γαμοστόλος, Γλαυκώπις, Διρφύα, Δολόμητις, Δολοπλανής, Δολόπλοκος, Δολορραφής, Δολοφρονέουσα , Δύσμαχος, Δυσμήχανος, Eιλείθυια, Eλεία, Eξακεστήρ, Eρατώπις, Eύβοια, Eυεργεσία, Eυρωπία, Zευξιδία, Zηλήμων, Zηλομανής, Zυγία, Hερόμορφος, Hεροφοίτοις, Hνιόχη, Ηύκομος, Θαλαμηπόλος, Θελξινία, Iμβρασία, Iμβρασίη, Iναχίς, Iπνουντίς, Iπνουσία, Iππία, Κακοεργής, Καλλιστέφανος, Κανδρηνή, Κελαδινή, Κιθαιρωνία, Κουροτρόφος, Κυδίστη, Κυδρή, Κυρία, Κυρίτης, Λακεδαιμονία, Λακινία, Λευκώλενος, Λευκοχέρα, Μάκαιρα, Μεγαλοσθενής, Μεγασθενής, Μεγιστοάνασσα, Μειλιχία, Μισόθρονος, Νυμφευομένη, Νύμφη, Ξανθά, Oλυμπία ή Oλυμπιάς, Oμφαλητόμος, Oπλοσμία, Oυρανία, Παίς, Παμβασίλεια, Πανδαμάτειρα, Πανεπόψιος, Πανομφαία, Παντογένεθλος, Παντογένεθμος, Παρθενία, Παρθένος, Πεδιώ, Πελασγιάς, Πελασγίς, Ποικιλόμητις, Πολεμητόκος, Πολιούχος, Πολυμήχανος, Πολυώνυμος, Πορφυρόζωνος, Πότνια, Πρέσβεα, Προδρομία, Πρόσυμνα, Πρωτόθρονος, Πύννα, Pησκυνθίς, Σαμία, Σκαπτούχος, Συζυγία, Σώτειρα, Tαυρώπις, Tελεία, Tελχινία, Tιτηνιάς, Tροπαία, Yπερχειρία, Yψαύχην, Φερέσβιος, Xήρα, Xρυσηλάκατος, Xρυσόθρονος, Xρυσοπέδιλος, Χρυσόπεπλος, Ωκυπέδιλος, Ωρόλυτος κ.α.

« Ορφικός Ύμνος προς την Ήρα »

Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἀερόμορφε, Ἥρα παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα, ѱυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς, ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε· χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω· κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῶι· πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί τ` ἀνάσσεις ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα. ἀλλά, μάκαιρα Θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια, ἔλθοις εὐμενέουσα καλῶι γήθοντι προσώπωι.

Καθισμένη σε γαλάζιους κόλπους, αερόμορφη, συ Ήρα πού είσαι βασίλισσα των πάντων, μακαρία σύζυγος του Διός, και προσφέρεις στους ανθρώπους ήπιες αύρες, πού τρέφουν τις ψυχές, είσαι μητέρα των βροχών, τροφός των ανέμων, έχεις γεννήσει τα πάντα. Διότι χωρίς εσένα κανένα γενικώς πλάσμα δεν γνωρίζει τη φύση της ζωής διότι συμμετέχεις σε όλα συγκερασμένη με τον σεβαστό αέρα. Διότι μόνη εσύ είσαι κυρίαρχος όλων καί όλων είσαι βασίλισσα καί με αέρινες ορμητικές κινήσεις λούζεσαι στα νερά. Αλλά συ ή μακαρία Θεά πού έχεις πολλά ονόματα και είσαι ή βασίλισσα πάντων είθε να μας έρθεις ευμενής με ωραίο χαρούμενο πρόσωπο.

« Ομηρικός Ύμνος προς την Ήρα »

Ἥρην ἀείδω χρυσόθρονον, ἣν τέκε Ῥείη, ἀθανάτων βασίλειαν, ὑπείροχον εἶδος ἔχουσαν, Ζηνὸς ἐριγδούποιο κασιγνήτην ἄλοχόν τε, κυδρήν, ἣν πάντες μάκαρες κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον ἁζόμενοι τίουσιν ὁμῶς Διὶ τερπικεραύνῳ.

Την Ήρα υμνώ τη χρυσόθρονη, που η Ρέα τη γέννησε την αθάνατη βασίλισσα, που έχει υπέροχη όψη, την ένδοξη αδελφή και ομόκοιτη του βροντερού Ζηνός που όλοι οι μάκαρες Θεοί στον μακρόν Όλυμπο σεβόμενοι τιμούν μαζί με τον Τερπικέραυνο Δία.

« Ναοί και ιερά της Ήρας »