Αναγραμματισμός

Runtime error

Ευ Ζήν

Διατηρούμε το σωματικό βάρος μας
ανάλογο του φύλου, ύψους και ηλικίας μας.

Διατροφή

Πρόσθετα τροφίμων

Ε412 – Πολύ Επικίνδυνο
Κόμμι γκουάρ

Βυζονομασίες

Βιβλίο

► Πατήστε για ανάγνωση

Οι μύθοι του Αισώπου

Τοιχογραφία

Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά σας τοίχους.

Ντοκιμαντέρ

► Πατήστε για προβολή

Γαία

Ανέκδοτο

Ξανθιές

Μια ξανθιά τρέχει στη παραλιακή με το κάμπριο αυτοκίνητό της στις 4 τά ξημερώματα.
Ενας τροχονόμος τη σταματάει, κοιτάζει μην έρχεται κανείς και αμέσως ξεκουμπώνει το φερμουάρ του παντελονιού του μπροστά της.
Και η ξανθιά ρωτά: Ώχ πάλι αλκοτέστ;

Javascript απενεργοποιημένη

Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Πλούτωνας – Άδης

Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :

Πλούτωνας, Θεός και βασιλιάς του Κάτω Κόσμου (Άδη), των νεκρών και των πλούτων της γης. Ονομάζεται και «Πλούτος» αλλα και χθόνιος Δίας, αφού η Γή είναι ταυτόχρονα και η πηγή πολύτιμων ορυκτών και καρπών για τους ανθρώπους αλλά και η κατοικία των νεκρών.

Γιός του Κρόνου και της Ρέας, το τέταρτο κατα σειρά παιδί τους, αδερφός της Εστίας, της Δήμητρας, της Ήρας, του Ποσειδώνα και του Δία.

Αν και είναι Ολύμπιος, περνάει τον περισσότερο χρόνο του στο σκοτεινό του βασίλειο με την σύζυγό του Περσεφόνη.

Φοβερός στην μάχη, απέδειξε την αγριότητά του στην περίφημη Τιτανομαχία, την μάχη των Ολύμπιων εναντίον των Τιτάνων, που καθιέρωσε την εξουσία του Δία.

Εξαιτίας της σκοτεινής και μακάβριας προσωπικότητάς του δεν είναι ιδιαίτερα αρεστός σε Θεούς και ανθρώπους. Ο χαρακτήρας του περιγράφεται ως άγριος και αμείλικτος και από όλους τους Θεούς είναι κατά πολύ ο πιο μισητός και τρομακτικός στους θνητούς όπως και ο Θεός του πολέμου, ο Άρης. Ωστόσο, δεν είναι κακός Θεός, γιατί, αν και είναι αυστηρός, ανηλεής και χωρίς επιείκεια, είναι δίκαιος.

Ο Πλούτωνας κάθεται σε έναν εβένινο θρόνο και κυβερνάει τον Κάτω Κόσμο, επομένως είναι πιο συχνά συνδεδεμένος με τον θάνατο, αλλά δεν είναι ο ίδιος ο θάνατος. Η πραγματική προσωποποίηση του θανάτου, είναι ο Θάνατος, ο οποίος θεωρείται και αδερφός του ύπνου.

Το όπλο του Πλούτωνα είναι ένα δίκρανο, με το οποίο μπορεί να κάνει στο δικό του βασίλειο ότι και ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του επάνω στην Γή.
Στα αντικείμενα που κατέχει και τον προσδιορίζουν ανήκει και ένα περίφημο κράνος, η Κυνέη, δώρο των Κυκλώπων, που καθιστά αόρατο όποιον το φοράει. Είναι γνωστό πως ο Πλούτωνας μερικές φορές δάνειζε το κράνος αυτό και σε άλλους Θεούς και ανθρώπους όπως στον Περσέα.
Το σκοτεινό του άρμα, συρόμενο από τέσσερα μαύρα άλογα, πάντοτε ήταν εντυπωσιακό και τρομακτικό στη θέα.
Επίσης στον Πλούτωνα αποδίδονται ο Νάρκισσος, τα κυπαρίσσια και ο Κέρβερος, σκύλος φύλακας του Άδη.

Σύζυγος του Πλούτωνα, και βασίλισσα του Κάτω Κόσμου, είναι η Περσεφόνη, κόρη του Δία και της Δήμητρας. Η Περσεφόνη δεν υπέκυψε με τη θέλησή της στον Πλούτωνα, την απήγαγε και την έκανε γυναίκα του. Έκτοτε έγινε η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου. Η αρπαγή της από τον Πλούτωνα ήταν κεντρικό θέμα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Ως σύζυγος του Πλούτωνα ήταν τρομερή και σκοτεινή, ενώ όταν έβγαινε στην επιφάνεια και επέστρεφε στην Γή και την μητέρα της Δήμητρα γινόταν μια γλυκιά και ευεργετική Θεότητα για τον άνθρωπο.

Ο Πλούτωνας αγάπησε την Περσεφόνη τόσο πολύ που δεν την απελευθέρωσε από τον Κάτω Κόσμο. Η μητέρα της Περσεφόνης πενθούσε για την απώλεια της κόρης της και σταμάτησε την καρποφορία στη Γή προκαλώντας μεγάλη πείνα και λιμό. Μετά απο εντολή του Δία να επιστρέψει την Περσεφόνη στην μητέρα της, ο Πλούτωνας την ξεγέλασε να φάει πρώτα έξι σπόρους ροδιού, με τους οποίους την έδεσε να επιστρέφει για έξι μήνες στον Κάτω Κόσμο και τους υπόλοιπους έξι μήνες να πηγαίνει πίσω στην Γή.
Κάθε χρόνο ο Πλούτωνας μεταφέρει στη Γή των ζωντανών με συνοδό τον Ερμή, την Περσεφόνη στο άρμα του και στους μήνες αυτούς τους οποίους η Περσεφόνη παραμένει στον επάνω κόσμο και στην μητέρα της Δήμητρα, η Γή είναι εύφορη (άνοιξη και καλοκαίρι – θερινό ηλιοστάσιο) ενώ τους υπόλοιπους μήνες που επιστρέφει στον κόσμο των νεκρών, συμβαίνει το αντίθετο (φθινόπωρο και χειμώνας – χειμερινό ηλιοστάσιο).

Όπως ο αδελφός του Δίας και άλλοι Ολύμπιοι Θεοί, ο Πλούτωνας δεν ήταν και ο πιο πιστός σύζυγος και είχε αρκετές εξωσυζυγικές ερωτικές περιπέτειες. Κατεδίωξε και ερωτεύτηκε την νύμφη Μινθώ και η Περσεφόνη για να την τιμωρήσει την μετέτρεψε στο φυτό μίνθη (μέντα).
Παρομοίως, η νύμφη Λευκή, την οποία επίσης άρπαξε ο Πλούτωνας, την μεταμόρφωσε σε λεύκα η Περσεφόνη μετά τον θάνατό της.

Φύλακας του βασιλείου του Άδη είναι ο Κέρβερος. Ο Κέρβερος είναι ένα δυνατό ζώο με ουρά φιδιού και πάμπολλα κεφάλια αλλα έχει επικρατήσει στην παράδοση πως είχε μόνο τρία κεφάλια και ήταν γιος του Τυφώνα και της Εχίδνας. Η όψη του είναι αποκρουστική. Ο Ορφέας κατόρθωσε να τον αποκοιμίσει με τη μουσική του και ο Ηρακλής να τον συλλάβει για να εκτελέσει τον τελευταίο απο τους άθλους του.

Ο Πλούτωνας έδειξε έλεος στους νόμους του βασιλείου του μόνο μία φορά. Επειδή η μουσική του Ορφέα ήταν τόσο λυπητερή, του επέτρεψε να επαναφέρει την σύζυγό του, Ευρυδίκη, στη Γή των ζωντανών υπό τον όρο πως θα περπατούσε πίσω του και δεν θα γύριζε να την κοιτάξει μέχρι να βγουν στην επιφάνεια. Ο Ορφέας συμφώνησε αλλά, ενδίδοντας στον πειρασμό να κοιτάξει πίσω του, απέτυχε και έχασε την Ευρυδίκη ξανά. Ενώθηκε μαζί της και πάλι, μόνο μετά τον θάνατό του.

Ο 12ος και τελευταίος άθλος τού Ηρακλή ήταν να πιάσει τον Κέρβερο και να τον πάει στον Ευρυσθέα. Αρχικά, ο Ηρακλής πήγε στην Ελευσίνα για να μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια, μετά απο παραίνεση του Θησέα. Κατ` αυτόν τον τρόπο εξαγνίστηκε επειδή σκότωσε τους Κένταυρους αλλά και έμαθε πώς να εισέλθει και να εξέλθει απο τον Κάτω Κόσμο ζωντανός.
Στον άθλο του αυτόν είχε την βοήθεια της Αθηνάς και του Ερμή. `Εφτασε στο ακρωτήριο του Ταινάρου της Λακωνίας όπου υπήρχε ναός του Ποσειδώνα με το νεκρομαντείο του και την σπηλιά που οδηγούσε στα καταχθόνια.
Συνάντησε τον Χάροντα, ο οποίος αρνήθηκε να τον περάσει στην όχθη των νεκρών επειδή ήταν ζωντανός. Ο Ηρακλής τον απείλησε να τον χτυπήσει με το ρόπαλό του και έτσι ο Χάρων αναγκάστηκε να τον περάσει. Αργότερα τον τιμώρησε ο Άδης γι` αυτήν του την ανυπακοή.
Οι σκιές βλέποντας τον Ηρακλή, φοβήθηκαν και παραμέρισαν και έτσι έφτασε χωρίς εμπόδια στο θρόνο του Πλούτωνα μπροστά όπου και απαίτησε άφοβα να πάρει τον Κέρβερο. Ο Πλούτωνας δέχτηκε με έναν όρο, εάν ο Ηρακλής τον δάμαζε χρησιμοποιώντας μόνον τα χέρια του, χωρίς κανένα όπλο. Ο Ηρακλής άρπαξε τον Κέρβερο απο το δέρμα του σβέρκου του και τον ανάγκασε να υποταχθεί. Ο Πλούτων όμως μετάνιωσε και αρνήθηκε να του τον δώσει. Τότε, ο Ηρακλής έριξε ένα βέλος στον Πλούτωνα και τον πλήγωσε. Πέρασε αλυσίδες στον λαιμό του Κέρβερου και τον έσυρε στο φώς, περνώντας απ` την σπηλιά της Αχερουσίας.

Όταν ο Ηρακλής βρέθηκε στον Κάτω Κόσμο, συνάντησε και τον Θησέα με τον πιστό του φίλο Πειρίθου, που ήταν βασιλιάς των Λαπιθών. Οι δυό τους, στην απόπειρά τους να περάσουν ζωντανοί και να κλέψουν την Περσεφόνη, είχαν τιμωρηθεί για την ύβρη τους. Ο Άδης τους είχε δέσει σε θρόνους σκαλισμένους σε έναν βράχο, απ` όπου δέν μπορούσαν πιά να σηκωθούν. Φίδια τους έδεναν τα χέρια και τα πόδια. Ο Ηρακλής απελευθέρωσε πρώτα τον Θησέα και τον ανέβασε στο φώς αλλα ώσπου να επιστρέψει για να σώσει και τον Πειρίθου, η Γή σείστηκε και καταστράφηκαν τα περάσματα οπότε και δεν πρόλαβε, τον κατασπάραξε ο Κέρβερος, και έτσι ο Πειρίθους έμεινε για πάντα στον Κάτω Κόσμο. `Εκτοτε ο Θησέας ακολουθούσε τον σωτήρα του και πολέμησε μαζί του σε πολλές μάχες.

Οι μόνοι ζωντανοί άνθρωποι που τόλμησαν να εισέλθουν στον Κάτω Κόσμο και να επιστρέψουν ήταν ο Ορφέας, ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Οδυσσέας και ο Αινείας (συνοδευόμενος από την Σίβυλλα) αλλά κανείς τους δεν ευχαριστήθηκε από ό,τι είδε στο βασίλειο των νεκρών.
Συγκεκριμένα, ο ήρωας του Τρωικού πολέμου Αχιλλέας, τον οποίο ο Οδυσσέας συνάντησε στον Άδη του είπε «Μη μου μιλάς καταπραϋντικά για τον θάνατο, ένδοξε Οδυσσέα. Θα προτιμούσα να υπηρετώ ως μισθοφόρος κάποιου άλλου, παρά να είμαι ο αφέντης των νεκρών που χάθηκαν.»

« Ο Άδης »

Οι πέντε ποταμοί του Άδη είναι ο Αχέρων (o ποταμός της θλίψης), ο Κωκυτός (o ποταμός του θρήνου), ο Φλεγέθων (o ποταμός που έχει πύρινες φλόγες), η Λήθη (o ποταμός της λησμονιάς) και η Στυξ (o ποταμός του μίσους).

Η Στύγα (Στυξ) είναι ο ποταμός που χωρίζει το βασίλειο των ζωντανών από το βασίλειο των νεκρών. Ο Ησίοδος στη Θεογονία του αναφέρει πως είναι Ωκεανίδα Θεότητα, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Στην Ιλιάδα είναι ο ποταμός, στον οποίον ορκίζονταν οι Θεοί. Απ` τα νερά της Στυγός δεν μπορεί να πιεί κανείς. Η Θέτιδα βούτηξε στα νερά αυτά τον Αχιλλέα για να τον κάνει αθάνατο, κρατώντας τον από τη φτέρνα.

Ο μεγάλος ποταμός του Άδη είναι ο Αχέροντας. Πριν εκβάλει στη θάλασσα, σχηματίζει μια λίμνη, την Αχερουσία. Σε αυτή τη λίμνη πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες ότι βρίσκεται η πύλη του Άδη. Οι ψυχές των νεκρών εισέρχονται στον Κάτω Κόσμο διασχίζοντας τον ποταμό Αχέροντα, με τη βάρκα του Χάροντα, ο οποίος χρεώνει έναν οβολό για το πέρασμα, τοποθετημένο κάτω από τη γλώσσα ή στα κλειστά μάτια του νεκρού από τους πιστούς συγγενείς του. Οι άποροι και όσοι δεν έχουν φίλους παραμένουν για πάντα στην όχθη του ποταμού. Στην απέναντι όχθη, οι σκιές εισέρχονταν στον Κάτω Κόσμο όπου φύλακάς της είναι ο Κέρβερος.

Υπάρχουν πολλοί τομείς στον Άδη, συμπεριλαμβανομένων των Ηλυσίων Πεδίων και του Ταρτάρου.

Η πρώτη περιοχή του Άδη περιλαμβάνει τους λειμώνες με τους ασφόδελους, που περιγράφονται στην Οδύσσεια, είναι εκεί όπου οι σκιές των ηρώων περιφέρονται απελπισμένα μεταξύ κατώτερων πνευμάτων, που τιτιβίζουν γύρω τους σαν νυχτερίδες.
Πέρα από κει, βρίσκεται το Έρεβος, που μπορεί να θεωρηθεί ως ευφημισμός του Άδη, το όνομα του οποίου προκαλούσε φρίκη στους αρχαίους. Υπάρχουν δύο πηγές, αυτή της Λήθης, όπου οι κοινές ψυχές συνερρέουν για να σβήσουν κάθε μνήμη, και η πηγή της Μνημοσύνης, όπου αντιθέτως έπιναν οι μύστες των Μυστηρίων.
Στο προαύλιο του οδυνηρού παλατιού του Πλούτωνα και της Περσεφόνης κάθονται οι τρεις κριτές του Κάτω Κόσμου, ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Αιακός.

Εκεί, σε μέρος ιερό, αφιερωμένο στην Εκάτη, όπου συναντώνται τρεις δρόμοι, κρίνονται οι ψυχές και επιστρέφουν στους λειμώνες με τους ασφόδελους αν δεν είναι ούτε ενάρετες, ούτε και κακές.

Όσες είναι ενάρετες, ηρωικές και ευλογημένες οδηγούνται στα Ηλύσια. Τα Ηλύσια Πεδία είναι ο τόπος της αιώνιας, μετά θάνατον, ευδαιμονίας. Σε αυτά πηγαίνουν οι ψυχές των ηρώων και των παιδιών των Θεών. Ο Αχιλλέας, ο Πηλέας, ο Διομήδης και οι ήρωες του Τρωικού πολέμου είχαν μια θέση σε αυτόν τον παραδεισένιο κόσμο.

Όταν όμως οι ψυχές είναι ασεβείς ή κακές στέλνονται στον Τάρταρο. Τα Τάρταρα είναι ο μυθικός τόπος, όπου βασανίζονται οι ψυχές των νεκρών. Εκεί πηγαίνουν οι μεγάλοι ένοχοι που έχουν διαπράξει ασέβειες απέναντι στους Θεούς και η τιμωρία τους πρέπει να γίνει παράδειγμα στους υπόλοιπους.
Οι Τιτάνες ρίχτηκαν στα Τάρταρα, επειδή εναντιώθηκαν στο Δία.
Ο Τάνταλος διέπραξε ανάλογο έγκλημα με αυτό του Προμηθέα. Έκλεψε το νέκταρ των Θεών για να το δώσει στους ανθρώπους. Καταδικάστηκε να βρίσκεται στον Άδη κοντά σε ένα λάκκο με νερό από όπου δεν μπορούσε να πιεί και να φάει από τους καρπούς που κρέμονταν από πάνω του.
Ο Σίσυφος καταδικάστηκε να σέρνει ένα βράχο μέχρι την κορυφή μιας πλαγιάς.
Ο Ιξίωνας, ο οποίος είχε καταχραστεί την φιλοξενία του Δία και προσπάθησε να ενωθεί με την Ήρα, αλλά τελικά ενώθηκε με ένα ομοίωμα της Θεάς φτιαγμένο από σύννεφο, από το οποίο γεννήθηκαν οι Κένταυροι και παρόλ` αυτά καυχιόταν για το κατόρθωμά του προσβάλλοντας έτσι την Θεά Ήρα, γκρεμίστηκε από το Δία στον Τάρταρο. Τον έδεσαν πάνω σε έναν φλεγόμενο τροχό που γυρνάει αιώνια.

Ο Πλούτωνας ήταν τρομακτική μορφή για όσους ζούσαν. Μη έχοντας καμία βιασύνη να τον συναντήσουν, ήταν σιωπηλοί στους όρκους και στο όνομά του. Για πολλούς, μόνο η εκφορά της λέξης Πλούτωνας ήταν τρομακτική. Γι` αυτό και χρησιμοποιούνταν ένας ευφημισμός του ονόματός του. Αφού τα πολύτιμα ορυκτά και οι καρποί προέρχονται κάτω από τη Γή, θεωρήθηκε πως κυβερνούσε και αυτά, οπότε αναφέρονταν στον Πλούτωνα ώς τον Πλούτων απο το Πλούτος.
Ο Σοφοκλής αναφερόμενος στον Πλούτωνα ως τον «Πλούσιο» είπε πως «ο καταθλιπτικός Πλούτωνας εμπλουτίζει τον εαυτό του με τους αναστεναγμούς μας και τα δάκρυά μας».
Επίσης, αποκαλείται Κλυμένος, Ευβουλεύς και Πολυδέγμων.
Όταν οι Έλληνες προσεύχονταν στον Πλούτωνα, χτυπούσαν τα χέρια τους στο έδαφος για να είναι σίγουροι πως τους ακούει.
Μαύρα ζώα, όπως πρόβατα, θυσιάζονταν προς τιμήν του. Το αίμα από τις θυσίες στον Πλούτωνα έσταζαν σε λάκκο για να είναι σίγουροι πως θα φτάσουν σε αυτόν. Το πρόσωπο που πρόσφερε τη θυσία έπρεπε να γυρίσει το κεφάλι του.
Κάθε εκατό χρόνια λάμβαναν χώρα εορτές προς τιμήν του.

Ο Πλούτωνας δεν απεικονίζεται πολύ συχνά στις τέχνες. Εμφανίζεται συχνότερα σε απεικονίσεις της αρπαγής της Περσεφόνης, αλλά υπάρχουν και παραστάσεις σε αγγεία της κλασικής εποχής όπου εμφανίζεται μαζί με την Περσεφόνη (ως ζεύγος αριστοκρατικό σε ανάκλιντρο κλπ) ή και με τη Δήμητρα, ως Θεός του Κάτω Κόσμου αλλά και ώς Θεός της βλάστησης και του γεωφυσικού πλούτου.
Ερυθρόμορφη πελίκη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, 430-420 π.Χ., εμφανίζει τον Άδη να ρίχνει σπόρους απο ένα κέρας σε οργωμένο χωράφι και η Δήμητρα να παρακολουθεί κρατώντας ένα αλέτρι.

« Επίθετα και προσωνυμίες του Πλούτωνα »

Ευβουλεύς, Κλυμένος, Πλούτος, Πλούσιος, Πολυδέγμων, Χθόνιος Δίας κ.α.

« Ορφικός Ύμνος προς τον Πλούτωνα »

Ὦ τὸν ὑποχθόνιον ναίων δόμον, ὀμβριμόθυμε, Ταρτάριον λειμῶνα βαθύσκιον ἠδὲ λιπαυγῆ, Ζεῦ χθόνιε, σκηπτοῦχε, τάδ` ἱερὰ δέξο προθύμως, Πλούτων, ὃς κατέχεις γαίης κληῖδας ἁπάσης, πλουτοδοτῶν γενεὴν βροτέην καρποῖς ἐνιαυτῶν· ὃς τριτάτης μοίρης ἔλαχες χθόνα παμβασίλειαν, ἕδρανον ἀθανάτων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν· ὃς θρόνον ἐστήριξας ὑπὸ ζοφοειδέα χῶρον τηλέπορον τ`, ἀκάμαντα, λιπόπνοον, ἄκριτον Ἅιδην κυάνεόν τ` Ἀχέρονθ`, ὃς ἔχει ῥιζώματα γαίης· ὃς κρατέεις θνητῶν θανάτου χάριν, ὦ πολυδέγμων Εὔβουλ`, ἁγνοπόλου Δημήτερος ὅς ποτε παῖδα νυμφεύσας λειμῶνος ἀποσπαδίην διὰ πόντου τετρώροις ἵπποισιν ὑπ` Ἀτθίδος ἤγαγες ἄντρον δήμου Ἐλευσῖνος, τόθι περ πύλαι εἴσ` Ἀίδαο. μοῦνος ἔφυς ἀφανῶν ἔργων φανερῶν τε βραβευτής, ἔνθεε, παντοκράτωρ, ἱερώτατε, ἀγλαότιμε, σεμνοῖς μυστιπόλοις χαίρων ὁσίοις τε σεβασμοῖς· ἵλαον ἀγκαλέω σε μολεῖν κεχαρηότα μύσταις.

Ω εσύ που κατοικείς εις τον υποχθόνιο κόσμο ισχυρόκαρδε εις τον κατάσκιο και σκοτεινό λειμώνα του Ταρτάρου, ω χθόνιε Δία, πού είσαι κάτω από την Γή και κρατείς σκήπτρον, δέξου με προθυμίαν αυτάς τάς θυσίας ώ Πλούτων, που κρατάς τα κλειδιά όλης της γης και παρέχεις πλούτο στο γένος των ανθρώπων με τους ενιαύσιους καρπούς, που σου έτυχε ως το τρίτον μέρος η Γή, ή βασίλισσα πάντων, η έδρα των Θεών, το ισχύον στήριγμα των ανθρώπων συ πού στήριξες τον θρόνο σου κάτω σε σκοτεινό χώρο εις μακρυνή αιώνια χωρίς ζωήν στον ασυγκίνητο Αδην, και στον μαύρο Αχέροντα, πού κρατείς τις ρίζες της γης, συ πού είσαι κυρίαρχος των ανθρώπων δια του θανάτου, ώ συ Εύβουλε πού υποδέχεσαι πολλούς συ πού κάποτε άφού παντρεύτηκες την κόρη της αγνής Δήμητρας και την πήρες από το λιβάδι την απήγαγες δια μέσου της θαλάσσης επάνω εις τέσσερα άλογα και την έφερες σε κάποιο σπήλαιο της Αττικής στην περιοχή της Ελευσίνας, όπου είναι οι πύλες του Άδη. Σύ μόνον επιβραβεύεις τα έργα τα αφανή και τα φανερά, είσαι ενθουσιώδης, κύριος των πάντων, ιερότατος, τιμάσαι με λαμπρότητα και χαίρεσαι με τους σεβαστούς μυστοπόλους και με τα ιερά σεβάσματα, σε παρακαλώ να έρθεις στους μυημένους με ευμένεια και χαρούμενος.

Υγεία

Ασχολίες - Ενδιαφέροντα