Σουντόκου

Τοιχογραφία

Κοιμάσαι πατριώτης, ξυπνάς φασίστας.

Παροιμία

Αν καινούργιο φίλο πιάσεις, τον παλιό μην τον ξεχάσεις.

Σοφά Λόγια

Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν

Τα όρια ενός ανθρώπου καθορίζονται
από τα όρια της γλώσσας του...

Διατροφή

Πρόσθετα τροφίμων

Ε111 – Πολύ Επικίνδυνο
Πορτοκαλί GGN

Ευ Ζήν

Προτιμάμε βιολογικά φρέσκα τρόφιμα
γιατί έχουν ανώτερη διατροφική αξία
και είναι πιο υγιεινά απο τα υπόλοιπα.

Ο μακρυμάλλης

Ζώδια

Δίδυμοι

Ατάκα μετά το σεξ :
Μήπως είδες πουθενά το τηλεκοντρόλ;

Ντοκιμαντέρ

► Πατήστε για προβολή

Συντονισμός – Όντα συχνότητας

Ανέκδοτο

Παιδικά

Λέει στο Τοτό η μητέρα του:
– Τοτό, έλα μέσα γιατί βρέχει!
Και ο Τοτός απαντάει:
– Γιατί έξω τι κάνει;

Javascript απενεργοποιημένη

Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Η Θεογονία του Ορφέα

Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :

« Ορφέας (14ο-13ο αιώνα π.Κ.Ε. περίπου) »

Ο Ορφέας θεωρείται ο μέγας θεολόγος των αρχαίων Ελλήνων. Γιός του Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης. Ο Ιάμβλιχος αναφέρει πως ο Ορφέας έλαβε την θεία γνώση απο την μητέρα του ενώ άλλοι προσθέτουν πως ήταν πνευματικός γιός του Θεού Απόλλωνα απο τον οποίο έλαβε την επτάχορδη λύρα και έμαθε την αρμονία απο την μητέρα του, χάρη στην οποία εξημέρωνε άγρια ζώα, εξάγνιζε και μυούσε τους ανθρώπους. Ο Απολλόδωρος αναφέρει επίσης πως με την κιθάρα και με το τραγούδι του κινούσε πέτρες και δέντρα.

Ίδρυσε τα Ορφικά μυστήρια τα οποία διαφέραν απο τα Ελευσίνια και τα Καβείρια όσον αφορά την άσκησή της λατρείας η οποία γινόταν σε ιδιωτικές οικίες, η λεγόμενες «Ορφικές οικίες» και αντί οργανωμένου ιερατείου υπήρχε ως επικεφαλής ένας «Ορφεοτελεστής». Σαν εσωτερική παράδοση αυτών των μυστηρίων είναι η αναφορά στον Ζαγρέα και τον Λύσιο (Λυτρωτή) Διόνυσο, ο οποίος καταφέρνει να κερδίσει τον θάνατο με τις μεταμορφώσεις του, αυτό το οποίο είναι και ο στόχος του μύστη. Υπήρχαν διάφορες γιορτές–τελετές όπως τα ωμοφάγια, τα Ορφικά όργια κ.α.

Ο Ορφέας ίδρυσε επίσης τα Διονυσιακά μυστήρια και διέδωσε σε όλη την τότε Ελλάδα τα τότε γνωστά μυστήρια ξεκινώντας απο την Μακεδονία, την κυρίως Ελλάδα και αργότερα την Μικρά Ασία αλλά και την Μεγάλη Ελλάδα (Σικελία) όπου αποροφήθηκαν όπως λένε απο τα Πυθαγόρεια Ομακοεία.

Απο τους Ορφικούς ιδρύθηκαν επίσης και τα μυστήρια της Φλύας στον Υμηττό αλλά και στους Ορφικούς Πιέρας αποδίδεται απο τον Παυσανία και η ίδρυση των Ελευσίνιων μυστηρίων. Επίσης τα Ορφικά μυστήρια έχουν άμεση σχέση και συνάφεια με τα Βακχικά και την λατρεία του Χθονίου Ερμή όπως και άλλες Διονυσιακές χθόνιες τελετές.

Όλοι οι αρχαίοι φιλόσοφοι είναι επηρεασμένοι και μυημένοι απο τον Ορφέα και αυτοί με την σειρά τους μυούσαν τους υπόλοιπους στην Ελληνική θεολογία του Ορφέα. Τα βιβλία τα οποία αποδίδονται στον Ορφέα και τους Ορφικούς είναι πάρα πολλά αλλά δυστυχώς τα περισσότερα δεν έχουν διασωθεί. Αναφορικά μερικά απο τα ονομάτα των συγγραμάτων είναι τα Αργοναυτικά, Αστρολογικά, Ιεροί Λόγοι, Βακχικά, Θεογονία, Θρονισμοί, Μητρώοι, Καθαρμοί, Λιθικά, Σφαίρα, Σωτηρία, Ύμνοι κ.α.

Οι Ιεροί Λόγοι αν και δεν έχουν διασωθεί παρα μόνο αποσπάσματά τους μέσω αναφορών άλλων συγγραφέων, περιγράφουν αναλυτικώς σε μια προϊστορική περίοδο κοντά στο 2000 π.Κ.Ε. τόσο την Κοσμογονία και την Θεογονία όσο και την πορεία της ψυχής και συλλέχτηκαν χάρη στον Φιλέλληνα φιλόλογο Otto Kern.

Ο Ορφικοί ύμνοι είναι λυρικό έργο, η γλώσσα των ύμνων είναι Αιολική με προσμίξεις Αττικής και υπάρχουν αναφορές για την χρήση των ύμνων ακόμα και μέχρι την βυζαντινή εποχή. Οι 87 συνολικοί ύμνοι οι οποίοι έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας είναι αφιερωμένοι σε πλήθος Θεών.

Ο Ορφέας κατά την παράδοση είχε βίαιο θάνατο αντίστοιχο με εκείνο του Διονύσου και έχει ταφεί στην Πιερία διαμελισμένος απο τις Μαινάδες.

Υπάρχουν νομίσματα στα οποία απεικονίζεται ώς σταυρωμένος με παρόμοιο τρόπο που απεικονίζεται και ο Χριστός.

Σε άλλη παράσταση έχει βρεθεί να έχει παρόμοια γέννηση με του Δία ώς βρέφος το οποίο προστατεύεται απο τους Κουρήρες με ασπίδες και δόρατα.

« Η Ορφική Θεογονία »

Η Ορφική θεογονία–κοσμογονία είναι η αρχαιότερη γνωστή περιγραφή της γενέσεως του Κόσμου. Σύμφωνα με τον Ορφέα πριν την δημιουργία υπήρχε η προδημιουργική κατάσταση, η αναφερόμενη στα Ορφικά ώς «Άρρητος Αρχή». Η ουσίες της Άρρητης Αρχής είναι ο Χώρος και ο Χρόνος. Και οι δυό αυτές ουσίες είναι άπειρες δηλαδή χωρίς αρχή και τέλος, ενώ αιώνιος θεωρείται αυτός που δεν έχει τέλος αλλα έχει αρχή.

Από το χρόνο δημιουργήθηκε ο αιθέρας και γύρω του ένα απέραντο χάσμα, το χάος τυλιγμένο σε βαθύ έρεβος. Μέσα στον αιθέρα δημιούργησε ο χρόνος το κοσμικό αβγό, που έλαμπε μέσα στο χάος. Από το αργυρό αβγό (ωόν αργύφεον) εκκολάφθηκε ο Φάνης, (ή Φαέθων ή Πρωτόγονος ή Μήτις ή Έρως ή Ηρικεπαίος) που ήταν και αρσενικός και θηλυκός, με τέσσερα μάτια, τέσσερα κεφάλια με μορφή ζώου, χρυσά φτερά και φωνή λιονταριού και κριού. Το όνομά του υποδηλώνει το φως και τον θεωρούσαν σαν το φωτεινό δημιουργό του κόσμου αλλά και τον νεότερο και αρχαιότερο των Θεών. Με την αδελφή του τη Νύχτα γέννησε την Σελήνη, την Γη και τον Ουρανό για να κατοικούν οι θεοί που τον έκανε κυρίαρχο στους θεούς και πρώτος βασίλευσε θεών μετά μητέρα Νύκτα.

Η διαδοχική γέννηση των θεών γίνεται όπως και στη Θεογονία του Ησίοδου και του Απολλόδωρου με κάποιες μικρές αποκλίσεις. Ο Ουρανός εκδιώκεται από τον Κρόνο κι εκείνος με τη σειρά από το Δία, που δημιουργεί εκ νέου τον κόσμο.

Πρώτοι Τιτάνες υπήρξαν ο Κρόνος και η Ρέα απο τους οποίους γεννήθηκαν οι Θεοί. Τα παιδιά του ήταν αδύνατο να ξεφύγουν τις Τιτανικής τους φύσης οπότε και τα έτρωγε ο Κρόνος, αλλα ο Δίας ξεφεύγει γιατί λαμβάνει τροφή πνευματικής μορφής δηλαδή Ουράνιας φύσης και όχι Τιτανικής.

Ο Ζεύς μετά την Ουράνια τροφή καταβροχθίζει και τον Φάνητα κι έτσι γίνεται παντογνώστης και παντοδύναμος κυρίαρχος των πάντων αφού ανέβηκε στον Ουρανό και τον κατέκτησε. Στην συνέχεια ελευθέρωσε τα αδέρφια του απο την Τιτανική τους φύση και αφού παρέλαβε την κυριαρχία των Ωρών περιόρισε τους Τιτάνες και την εξουσία τους στην Τιτανική τους φύση. Απο τότε και έπειτα ο νοητικός κόσμος ή πνευματικός ανήκει στην εξουσία των Θεών.

Σε ένα σωζμένο Ορφικό απόσπασμα, υπάρχει μια πολύ διαφορετική προσέγγιση στο πως ο Δίας πήρε την εξουσία απο τον Κρόνο και τι έγινε μετέπειτα. Μας λέει λοιπόν πως η Ρέα παραθέτει γεύμα στον Κρόνο ώστε να τον μεθύσει. Ο Δίας τον αλυσοδένει και τον ευνουχίζει. Αντί να σταλεί στον Τάρταρο, ο Κρόνος σέρνεται μεθυσμένος στη σπηλιά της Νύχτας, όπου συνεχίζει να ονειρεύεται και να προφητεύει για ολόκληρη την αιωνιότητα.

Ο Φάνης εμφανίζεται ως μια μορφή του οποίου η κεφαλή βρίσκεται στον Ουρανό, τα πόδια του στην Γή, τα χέρια του καταλαμβάνουν τα σημεία του Ουράνιου ορίζοντα, Βορρά και της Μεσημβρίας. Οι οφθαλμοί του είναι ο Ήλιος και η Σελήνη και το όλον του είναι το άπειρον.
Όταν τρέχουν δάκρυα απο τα μάτια του μέσω του σώματός του μέχρι τα πόδια του και φτάνουν στην Γή γεννιούνται απο αυτά το ανθρώπινο γένος των βροτών ενώ απο το γέλιο του Φάνη γεννάται το γένος των αθανάτων.

Ο Ζεύς μετά την αφομίωση του Φάνη σκέφτηκε να δημιουργήσει μια νέα θεότητα στην οποία να αναθέσει την εξουσία του για την φύση όλων των όντων.
Αυτός ο Θεός ήταν ο Ζαγρέας Διόνυσος τον οποίο απέκτησε με την κόρη του την Περσεφόνη. Ο Διόνυσος στην αρχή υπήρξε υποχθόνιος θεός αλλα μετέπειτα έγινε Ουράνιος γιατί οι Τιτάνες γνώριζαν για την διπλή του φύση, αφού ήταν παιδί του Δία και έτσι τον κατασπάραξαν για να αποκτήσουν και αυτοί Ουράνια φύση όταν ο Διόνυσος ήταν προσηλωμένος βλέπωντας την μορφή του σε ένα κάτοπτρον, το οποίο προσδίδει αλληγορικά την Τιτανική φύση των ανθρώπων.
Εφτά Τιτάνες διαμέλισαν την φύση του Ζαγρέα σε εφτά ίσα μέρη. Κατα τον διαμελισμό του Ζαγρέα Διονύσου έσπευσε απο τον Ουρανό η Θεά της Σοφίας, η Αθηνά και έσωσε την καρδιά του την οποία και παρέδωσε στον Δία. Ο Δίας με τους κεραυνούς του τιμωρεί τους Τιτάνες και από τη στάχτη τους φτιάχνει το γένος των ανθρώπων. Αλλά επειδή η τέφρα των Τιτάνων περιείχε και την τέφρα του Διονύσου, ο άνθρωπος έχει δυο φύσεις, μία τιτανική και μία Ουράνια (θεϊκή). Θεϊκή είναι η ψυχή του και τιτάνιο είναι το σώμα του.
Ο Δίας μετέπειτα δημιούργησε έναν νέο Διόνυσο, Ουράνιο Διόνυσο και δεν ονομάζεται Ζαγρέας πλέον αλλα Διόνυσος ο Ουράνιος ο οποίος εχει αποστολή να απελευθερώσει τις ψυχές των ανθρώπων απο την Τιτανική τους φύση. Είναι αυτός ο οποίος μεταφέρει τις ψυχές των ανθρώπων όταν η φύση τους φτάνει και ενώνεται με την φύση των αθανάτων επειδή ενεργεί πέραν της Τιτανικής του φύσης.

Σύμφωνα με τους ορφικούς η ανθρώπινη ψυχή φυλακίστηκε μέσα το σώμα ως συνέπεια του αμαρτήματος των Τιτάνων. Οι άνθρωποι οδηγούνται προς τη λύτρωση μέσα από την προσπάθεια να αποσπάσουν και να διαχωρίσουν μέσα τους το θεϊκό στοιχείο από το τιτανικό. Η οδός αυτή όμως είναι μεγάλη, γιατί η ψυχή υπόκειται συνεχώς σε νέες μετενσαρκώσεις, επιστρέφοντας στη γη μετά από πρόσκαιρη διαμονή στον Άδη και πρέπει να ολοκληρώσει ολόκληρο τον κύκλο των γενέσεων και τη σειρά των μετεμψυχώσεων γιατί ο Εμπεδοκλής μας αναφέρει στους παρακάτω στίχους πως :

«ἔστιν Ἀνάγκης χρῆμα, θεῶν ψήφισμα παλαιόν, ἀίδιον, πλατέεσσι κατεσφρηγισμένον ὅρκοις· εὖτέ τις ἀμπλακίηισι φόνωι φίλα γυῖα μιήνηι, <νείκεΐ θ`> ὅς κ(ε) ἐπίορκον ἁμαρτήσας ἐπομόσσηι, δαίμονες οἵτε μακραίωνος λελάχασι βίοιο, τρίς μιν μυρίας ὧρας ἀπὸ μακάρων ἀλάλησθαι, φυομένους παντοῖα διὰ χρόνου εἴδεα θνητῶν ἀργαλέας βιότοιο μεταλλάσσοντα κελεύθους. αἰθέριον μὲν γάρ σφε μένος πόντονδε διώκει, πόντος δ` ἐς χθονὸς οὖδας ἀπέπτυσε, γαῖα δ` ἐς αὐγὰς ἠελίου φαέθοντος, ὁ δ` αἰθέρος ἔμβαλε δίναις· ἄλλος δ` ἐξ ἄλλου δέχεται, στυγέουσι δὲ πάντες. τῶν καὶ ἐγὼ νῦν εἰμι, φυγὰς θεόθεν καὶ ἀλήτης, νείκεϊ μαινομένωι πίσυνος ... ἤδη γάρ ποτ` ἐγὼ γενόμην κοῦρός τε κόρη τε θάμνος τ` οἰωνός τε καὶ ἔξαλος ἔλλοπος ἰχθύς.»

«Υπάρχει χρησμός της ανάγκης, απόφαση των θεών από παλιά... τρεις μυριάδες εποχές να περιπλανιόνται μακριά από τη χώρα των Μακάρων, και να παίρνουν κατά τη γέννησή τους, με το πέρασμα του χρόνου, παντοειδείς μορφές θνητών... από αυτούς είμαι κι εγώ, εξόριστος των θεών και περιπλανώμενος ... μέχρι τώρα κάποτε έγινα και αγόρι και κορίτσι και θάμνος και πουλί και υδρόβιος άλαλος ιχθύς.»

Το τέρμα του κύκλου των γεννήσεων σημαίνει, για τους ορφικούς, τον πλήρη εξαγνισμό της ψυχής, η οποία επιστρέφει στο θεό του οποίου είναι μέρος.

« Στους ορφικούς ο Δίας κατέχει την πιο βασική θέση »

«Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀρχικέραυνος·
Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ` ἐκ πάντα τέτυκται·
Ζεὺς πυθμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος·
Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη·
Ζεὺς πνοιὴ πάντων, Ζεὺς ἀκαμάτου πυρὸς ὁρμή·
Ζεὺς πόντου ῥίζα, Ζεὺς ἥλιος ἠδὲ σελήνη·
Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς ἀρχὸς ἁπάντων ἀρχικέραυνος·
πάντας γὰρ κρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
ἐκ καθαρῆς κραδίης ἀνενέγκατο, μέρμερα ῥέζων.»

«Ζεύς πρώτος έγινε, Ζεύς ο ύστατος αρχικέραυνος·
Ζεύς η κεφαλή, Ζεύς η μέση και από τον Δία δημιουργούνται τα πάντα·
Ζεύς ο πυθμένας της γής και του έναστρου ουρανού·
Ζεύς άνδρας γεννήθηκε, Ζεύς έπλασε την αθάνατη νύμφη·
Ζεύς η πνοή των πάντων, Ζεύς η ορμή του ακούραστου πυρός·
Ζεύς η ρίζα της θάλασσας, Ζεύς ήλιος ομοίως και σελήνη·
Ζεύς βασιλιάς, Ζεύς άπαντων ο αρχικέραυνος ηγέτης·
που καλύπτει τους πάντες και φέρνει αμέσως το φώς το πολυευτυχισμένο
και αναφέρεται πως με καθαρή καρδιά, ενεργεί καταστροφικά.»

Υγεία

Ασχολίες - Ενδιαφέροντα