Σταυρόλεξο
Έλεγχος
Σοφά Λόγια
Μπετόβεν
Η μουσική είναι η υψηλότερη αποκάλυψη του πνεύματος.
Ζώδια
Υδροχόος
Ατάκα μετά το σεξ :
Τώρα ας το δοκιμάσουμε και χωρίς τα ρούχα μας.
Βιβλίο
► Πατήστε για ανάγνωση
Ωδές – Ανακρέωντας
Ανέκδοτο
Ποντιακά
Πώς πέθανε ο τελευταίος Πόντιος δικηγόρος;
Τον έπνιξε το δίκιο του.
Τοιχογραφία
Οι καρέκλες δημιουργούν αιμορροΐδες στο μυαλό.
Brazil - Hmiz 1-0
Διατροφή
Πρόσθετα τροφίμων
Ε131 – Καρκινογόνο
Μπλέ πατεντέ V
Σατυρική Παροιμία
Δουλειά δεν είχε ο διάολος γαμούσε τα παιδιά του.
Στοιχάκι
Διάφορα
Φιλία είναι μια άγκυρα,
μέσα στην τρικυμία,
είναι γλυκιά παρηγοριά,
σε κάθε ηλικία.
Ντοκιμαντέρ
► Πατήστε για προβολή
Νερό – Το μεγάλο μυστήριο

Javascript απενεργοποιημένη


Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Μνημοσύνη



Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :


Η Μνημοσύνη είναι Τιτανίδα κόρη του Ουρανού και της Γής. Θεωρείται Τιτάνας της μνήμης και της ανάμνησης, των ύμνων, της μουσικής και των ασμάτων καθώς επίσης και προστάτιδα της προφορικής παράδοσης και των ποιητών. Ήταν η πιο σοφή απ` όλες τις Τιτανίδες και η αγαπημένη αδερφή της Θέμιδας.

Η Μνημοσύνη και η Θέμιδα όπως κάποιοι λένε είναι οι μόνες Τιτανίδες που δεν έσμιξαν με τους Τιτάνες αδερφούς τους και ούτε στάθηκαν στο πλευρό τους κατά το δεκάχρονο πόλεμο που έκαναν ενάντια στον Δία και στους άλλους Ολύμπιους θεούς κατά την Τιτανομαχία γι` αυτό και τιμήθηκαν απο τον Δία και αφού ενώθηκαν μαζί του γέννησαν τις Μούσες, τις Ώρες και τις Μοίρες.

Η Μνημοσύνη είναι η μητέρα των Μουσών που έχουν το θρόνο τους ψηλά στον Ελικώνα, τις οποίες γέννησε με τον έρωτα του Δία με τον οποίο ενώθηκε στις ακροκορφές τις Πιερίας για εννιά νύχτες συνεχόμενα.

Οι εννιά Μούσες είναι η Καλλιόπη, η Κλειώ, η Μελπομένη, η Ευτέρπη, η Ερατώ, η Τερψιχόρη, η Ουρανία, η Θάλεια, και η Πολυμνία.

Καλλιόπη
εκ του: κάλλος και όπη (όψη) = αυτή με την καλή όψη.
Η μούσα της επικής και ηρωικής ποιήσεως.
Η μεγαλύτερη και η πιο σεβαστή από τις μούσες.
Μητέρα του Ορφέα και αυτήν επεικαλείται επίσης και εμπνέεται και ο Όμηρος.

Κλειώ
εκ του : κλέος = δόξα.
Η μούσα της ιστορίας.

Μελπομένη
εκ του : μέλπω = μελωδώ και μένος.
Η μούσα της τραγωδίας.

Ευτέρπη
εκ του : ευ και τέρπω = καλώς τέρπω, ευχάριστη τέρψη.
Η μούσα της λυρικής ποιήσεως και της αυλητικής τέχνης.

Ερατώ
εκ του : έρως = ερωτική.
Η μούσα της ερωτικής ποιήσεως και του γάμου.

Τερψιχόρη
εκ του : τέρπω και χορός = τέρπουσα δια του χορού.
Η μούσα του χορού.

Ουρανία
εκ του : ουρανός = Ουρανού, Ουράνιου θόλου.
Η μούσα της αστρονομίας.

Θάλεια
εκ του : θάλλω = ανθίζω, βλασταίνω, ακμάζω.
Η μούσα της κωμωδίας.

Πολυμνία
εκ του : πολύς και ύμνος = πολυ υμνισμένη.
Η μούσα των ύμνων.

Ο Παυσανίας υποστηρίζει ότι υπήρχαν δύο γενιές Μουσών, όπου στην πρώτη γενιά ήταν τρείς και ήταν κόρες του Ουρανού και της Γαίας, και στη δεύτερη, ήταν εννέα και ήταν οι εννιά κόρες του Δία και της Μνημοσύνης.


Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε άγαλμα της Μνημοσύνης κοντά στο άγαλμα του Δία, του Διόνυσου και του Απόλλωνα ενώ εικόνα της υπήρχε στην Τεγέα της Αρκαδίας. Ο Σουίδας αναφέρει πως στην Αθήνα τελούσαν προς τιμή της νηφάλια θυσία, δηλαδή θυσία χωρίς σπονδή οίνου.

Σύμφωνα με μια σειρά Ελληνικών ταφικών επιγραφών του -4ου αιώνα, που ήταν γραμμένες σε δακτυλικό εξάμετρο, ως Μνημοσύνη αναφέρεται το όνομα ενός ποταμού στον Άδη, παράλληλου της Λήθης. Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από τη Λήθη, έτσι ώστε να μην θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους όταν μετενσαρκώνονταν. Οι αρχάριοι ενθαρρύνονταν να πίνουν από τον ποταμό της Μνημοσύνης όταν πέθαιναν, αντί από τη Λήθη. Αυτές οι επιγραφές μπορεί να συνδέονται με μια ιδιωτική μυστική θρησκεία, ή με την Ορφική.

Παρομοίως στο μαντείο του Τροφώνιου, στη Βοιωτία, υπήρχε ιερό με θρόνο και όταν κάποιος ζητούσε χρησμό από το μαντείο, αφού ακολουθούσε κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό, στη συνέχεια έπρεπε να πιεί νερό απο δύο πηγές. Πρώτα έπινε νερό από την πηγή της Λήθης, για να ξεχάσει όλες του τις έννοιες και στην συνέχεια έπινε νερό από την πηγή της Μνημοσύνης για να μπορεί να θυμάται όσα θα δει αφού κατέβει στο μαντείο. Όταν ανέβαινε από το μαντείο, οι ιερείς τον έβαζαν να καθίσει στο θρόνο της Μνημοσύνης από όπου εξιστορούσε όσα είχε δει και διδαχθεί. Ανάλογο σκηνικό περιγράφεται και στην Πολιτεία του Πλάτωνα.


« Ορφικός Ύμνος προς την Μνημοσύνη »



Μνημοσύνην καλέω, Ζηνὸς σύλλεκτρον, ἄνασσαν, ἣ Μούσας τέκνωσ’ ἱεράς, ὁσίας, λιγυφώνους, ἐκτὸς ἕχουσ’ ἀπάτης μνήμην βλαψίφρονος αἰεί, πάντα νόον συνέχουσα βροτῶν ψυχῇσι σύνοικον, εὐδύνατον κρατερὸν θνητῶν αὔξουσα λογισμόν, ἡδυτάτη, φιλάγρυπνος ὑπομνήσκουσά τε πάντα, ὧν ἂν ἕκαστος ἀεὶ στέρνοις γνώμην κατάθηται, οὔτι παρεκβαίνουσ’, ἐπεγείρουσα φρένα πᾶσιν. ἀλλά, μάκαιρα θεά, μύσταις μνήμην ἐπέγειρε εὐιέρου τελετῆς, λήθην δ’ ἀπὸ τῶνδ’ ἀπόπεμπε.




Στην φυσική του θέση
Τεκμήριον
Tα είδη των μύθων
Ευ Ζήν
Τα φρέσκα τρόφιμα τα διαλέγουμε με την όσφρηση
και την αφή, όχι με την όραση. Δεν διαλέγουμε τα
όμορφα αλλά τα μοσχομυρωδάτα.