Κρεμάλα

Your browser does not support html5 canvas !

Σοφά Λόγια
Ηράκλειτος
Τα πάντα ρει και ουδέν μένει.
Τα πάντα ρέουν και τίποτα δεν μένει σταθερό.
Ζώδια
Υδροχόος
Ατάκα μετά το σεξ :
Τώρα ας το δοκιμάσουμε και χωρίς τα ρούχα μας.
Γαμάτε γιατί χανόμαστε
Τοιχογραφία
Lifestyle σε χάπια έχετε;
Διατροφή
Πρόσθετα τροφίμων
Ε954 – Καρκινογόνο
Σακχαρίνη
Παροιμία
Μια γνώμη αλλάζει,
μια προκατάληψη ποτέ.
Στοιχάκι
Διάφορα
Έξω ο ήλιος λάμπει,
η μέρα είναι ωραία,
αρκεί όμως να έχεις,
και μια καλή παρέα.

Javascript απενεργοποιημένη


Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Τιτανομαχία



Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :


Τιτάνες είναι τα παιδιά του Ουρανού και της Γής. Έξι αγόρια τα οποία είναι ο Ωκεανός, ο Κοίος, ο Κρείος, ο Υπερίωνας, ο Ιαπετός, ο Κρόνος και έξι κορίτσια τα οποία είναι η Θεία, η Ρέα, η Τηθύς, η Φοίβη, η Μνημοσύνη και η Θέμιδα. Κατα τον Απολλόδωρο όμως είναι εφτά οι Τιτανίδες αφού υπάρχει και η Διώνη.

Ο Τιτάνας Κρόνος με την βοήθεια της μητέρας του, Γής, παίρνει την εξουσία απο τα χέρια του πατέρα του, Ουρανού και γίνεται κυβερνήτης του κόσμου. Τα παιδιά του Τιτάνα Κρόνου είναι οι Ολύμπιοι Θεοί.

Η Τιτανομαχία είναι η μάχη που έδωσαν οι Ολύμπιοι Θεοί με αρχηγό τον Δία εναντίων των Τιτάνων με αρχηγό τον Κρόνο. Σε αυτή τη μάχη οι νικημένοι Τιτάνες φυλακίζονται στα Τάρταρα για πάντα και οι νικητές Ολύμπιοι παίρνουν την εξουσία στα χέρια τους αλλα ταυτόχρονα εκδικούνται τον πατέρα τους Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του προσπαθώντας να αποφύγει την μοίρα του η οποία ήταν να χάσει την εξουσία απο κάποιο απο τα παιδιά που θα αποκτούσε με την αδερφή και σύζηγό του Ρέα.

Η Τιτανομαχία είναι ένα μέρος της Θεογονίας και της σειράς που εξελίχθηκαν τα γεγονότα κατα τους προγόνους μας αλλα δεν αναφέρεται σε όλους τους αρχαίους συγγραφείς παρα μόνο σε κάποιους απο αυτούς που υποστηρίζανε αυτή την εκδοχή των γεγονότων. Άλλοι συγγραφείς έχουν εντελώς διαφορετική εκδοχή με μάχες οι οποίες έγιναν μεταξύ των Θεών για την επικράτηση και διαδοχή της εξουσίας ενώ άλλοι πάλι δεν αναφέρουν καθόλου μάχες και όλα αυτά επειδή έχουν χαθεί πάρα πολλά αρχαία Ελληνικά συγγράματα και κανείς δεν μπορεί να πεί με σιγουριά ποια ήταν η προτότυπη ή ποια εκδοχή της Θεογονίας ήταν η πλησιέστερη στην αλήθεια και αν η Τιτανομαχία ήταν μια παραλλαγή της πρωτότυπης μάχης μεταξύ των Θεών ή απλά μια εκδοχή απο τις τόσες που κάποιοι υποστήριζαν.

Υπάρχουν επίσης και πολλές απόψεις για το ποιοί απο τους Τιτάνες πήρανε μέρος στην Τιτανομαχία ενάντια στον Δία και ποιοί όχι. Μερικοί λένε πως η Μνημοσύνη, η Ρέα, η Γαία, ο Υπερίωνας, η Θέμιδα, η Μήτιδα και ο Ωκεανός δεν πολέμησαν εναντίων των Ολύμπιων και γι` αυτό δεν τιμωρήθηκαν απο τον Δία μετά την νίκη τους.

Επίσης σε ένα σωζμένο Ορφικό απόσπασμα-κείμενο, υπάρχει μια πολύ διαφορετική προσέγγιση στο πως ο Δίας πήρε την εξουσία απο τον Κρόνο αλλα και τι έγινε μετά και μας λέει πως ο Δίας δεν επιτίθεται απλά βιαίως εναντίων του πατέρα του αλλα η Ρέα παραθέτει γεύμα στον Κρόνο ώστε να τον μεθύσει. Ο Δίας τον αλυσοδένει και τον ευνουχίζει. Αντί να σταλεί στον Τάρταρο, ο Κρόνος σέρνεται μεθυσμένος στη σπηλιά της Νύχτας, όπου συνεχίζει να ονειρεύεται και να προφητεύει για ολόκληρη την αιωνιότητα.

Όπως και να έχει, απο το έπος «Τιτανομαχία» του Ευμήλου του Κορίνθιου σώζονται μόνο διάφορα αποσπάματα όπως επίσης και απο τα ανάλογα συγγράματα του Μουσαίου για την Τιτανομαχία, ο Φερεκύδης επίσης επηρεασμένος απο τον Όμηρο και τον Ορφέα έχει μια διαφορετική εκδοχή μάχης όμως μιλάει και για Τιτανομαχία αλλα η Θεογονία του Ησιόδου και του Απολλόδωρου διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας και παραθέτουμε παρακάτω το κομμάτι της Τιτανομαχίας έτσι όπως αναφέρεται σε αυτούς τους δύο.


« Η Τιτανομαχία κατα τον Απολλόδωρο »



... Ο Δίας μετέπειτα μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια του κύρηξε πόλεμο εναντίον του Κρόνου και των Τιτάνων που διήρκησε δέκα χρόνια. Κατα την μάχη η Γή είπε στον Δία πως αν έχει για συμμάχους του τους φυλακισμένους στα Τάρταρα Κύκλωπες θα κερδίσει και αφού σκότωσε τον φύλακα Κάμπη έλυσε τα δεσμά και τους ελευθέρωσε.

Οι Κύκλωπες του δώσανε για δώρο την βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό, στον Πλούτωνα έδωσαν την κυνεή (δέρμα σκύλου μαζί με το καύκαλο όπως η λεοντή) και στον Ποσειδώνα την τρίαινα.

Οπλισμένοι πλέον κερδίσανε τους Τιτάνες και τους ρίξανε στα Τάρταρα οπου και βάλανε για φύλακές τους, τους Εκατόγχειρες. Τα τρία αδέρφια μετά απο κλήρωση έτυχε στον Ζεύς να βασιλέψει στον ουρανό, στον Ποσειδώνα στην θάλασσα και στον Πλούτωνα στον Άδη. ...

« Η Τιτανομαχία κατα τον Ησίοδο »



... Και το Βριάρεω, τον Κόττο και το Γύη, απαρχής μες στην καρδιά του τους μίσησε ο πατέρας τους, τους έδεσε με ισχυρά δεσμά, γιατί φθονούσε την υπερβολικά ανδρεία τους, το ανάστημα, τον όγκο τους. Και κάτω από τη γη τούς εγκατέστησε με τους πλατιούς τους δρόμους. Εκεί μένανε αυτοί κάτω απ᾽ τη γη υποφέροντας και κάθονταν στα έσχατα, στα πέρατα της μεγάλης γης καιρό πολύ θλιμμένοι, κι είχανε πένθος μέγα στην καρδιά τους. Μα αυτούς ο γιος του Κρόνου και οι αθάνατοι θεοί οι άλλοι, που γέννησε η Ρέα η καλλίκομη από τον έρωτα του Κρόνου, και πάλι τους ανέβασαν στο φως με συμβουλές της Γης. Γιατί αυτή λεπτομερώς τους τα εξέθεσε όλα, πως δηλαδή μ᾽ αυτούς τη νίκη και τη δόξα τη λαμπρή θα πάρουν. Γιατί καιρό πολέμαγαν κι είχανε πόλεμο που θλίβει την ψυχή, ενάντια μεταξύ τους σε μάχες κρατερές, οι θεοί Τιτάνες κι όσοι απ᾽ τον Κρόνο γεννηθήκανε, οι ένδοξοι Τιτάνες από την Όθρη την ψηλή, κι από τον Όλυμπο οι θεοί, των αγαθών οι χορηγοί, αυτοί που η Ρέα γέννησε σαν πλάγιασε με τον Κρόνο.

Κι εκείνοι πολέμαγαν μεταξύ τους συνεχώς για δέκα ολόκληρα χρόνια κι είχανε μάχη που θλίβει την ψυχή. Της φοβερής της έριδας λύση καμία και τέλος δεν υπήρχε και για τις δυο πλευρές, και του πολέμου η έκβαση ήταν ισόρροπη. Μα όταν πια σ᾽ εκείνους ο Δίας πρόσφερε όλα τα απαραίτητα, νέκταρ και αμβροσία, αυτά που και οι ίδιοι οι θεοί τα τρώνε, και σ᾽ όλων τα στήθη η καρδιά δυνάμωσε η γενναία, (σαν φάγανε νέκταρ και ποθητή αμβροσία,) τότε τους είπε των θεών και των ανθρώπων ο πατέρας: «Ακούστε με τέκνα λαμπρά της Γης και τ᾽ Ουρανού, για να σας πω αυτά που μες στα στήθη μου η καρδιά προστάζει. Γιατί είναι πια καιρός πολύς που ενάντια μεταξύ μας την κάθε μέρα για τη νίκη και την εξουσία πολεμάμε, οι θεοί Τιτάνες κι όσοι εμείς από τον Κρόνο γεννηθήκαμε. Μα εσείς τη μεγάλη δύναμη και τ᾽ απλησίαστα τα χέρια σας να δείξετε ενάντια στους Τιτάνες μες στην ολέθρια μάχη, την προσηνή φιλία μας έχοντας στο νου και πόσα αφού υποφέρατε ήρθατε ξανά στο φως απ᾽ τα ανήλεα δεσμά σας, από το νεφελώδη ζόφο, με τη δική μας θέληση.» Έτσι είπε. Κι αμέσως του απάντησε ο άψογος ο Κόττος: «Θεϊκέ, πράγματα άγνωστα δε μας φανερώνεις. Κι εμείς οι ίδιοι ξέρουμε ότι πολλή είναι η σοφία, πολύς και ο νους σου, πως έγινες προστάτης στους αθάνατους από την παγερή τη συμφορά, και πως με τη δική σου σύνεση από το νεφελώδη ζόφο και πάλι πίσω ήρθαμε από τ᾽ αμείλικτα δεσμά μας, βασιλιά, του Κρόνου γιε, καλό ανέλπιστο παθαίνοντας. Γι᾽ αυτό και τώρα με νου ακλόνητο και πρόθυμη ψυχή θα προασπίσουμε την εξουσία σου στο φοβερό αγώνα, με τους Τιτάνες πολεμώντας στις κρατερές τις μάχες.» Έτσι είπε. Κι επαίνεσαν οι θεοί, των αγαθών οι χορηγοί, το λόγο σαν ακούσανε. Και η ψυχή τους ακόμη πιο πολύ από πριν τον πόλεμο ποθούσε.

Και μάχη αζήλευτη σηκώσανε όλοι, αρσενικοί και θηλυκοί θεοί, τη μέρα εκείνη, οι θεοί Τιτάνες κι όσοι απ᾽ τον Κρόνο γεννηθήκανε, μα κι όσοι ο Δίας απ᾽ το έρεβος, κάτω απ᾽ τη γη, στο φως τούς έφερε, δεινοί και κρατεροί, που δύναμη υπερβολική κατείχαν. Από τους ώμους τους χέρια εκατό σαλεύανε, σε όλους όμοια, και στον καθένα κεφαλές πενήντα φυτρώνανε απ᾽ τους ώμους πάνω στα στιβαρά τους μέλη. Και τότε αυτοί ενάντια στους Τιτάνες στάθηκαν μες στην ολέθρια μάχη και βράχια απόκρημνα στα στιβαρά τα χέρια τους βαστούσαν. Μα οι Τιτάνες πρόθυμα απ᾽ την άλλη τις φάλαγγές τους δυναμώνανε. Κι οι δυο πλευρές φανέρωναν της δύναμης και των χεριών τους κατορθώματα κι ο πόνος ο απέραντος ολόγυρα φοβερά αντηχούσε, αντιβοούσε δυνατά η γη και στέναζε μαζί κι ο ουρανός ο ευρύς καθώς σειόταν, κι απ᾽ τα θεμέλια τιναζότανε ο ψηλός ο Όλυμπος απ᾽ την ορμή των αθανάτων, και των ποδιών η δόνηση ισχυρή στο νεφελώδη Τάρταρο έφτανε και η βοή η οξεία από την άφατη την καταδίωξη κι από τις δυνατές ριξιές. Έτσι ο ένας στον άλλο έριχναν βλήματα που φέρνουν στεναγμούς. Κι έφτανε και των δυο η φωνή στον έναστρο ουρανό καθώς φωνάζανε. Και με μεγάλο αλαλαγμό συγκρούστηκαν.

Ο Δίας πια το μένος του δε συγκρατούσε, μα γέμισαν τα στήθη του ευθύς με ορμή και όλη του τη δύναμη φανέρωσε. Κι εξίσου από τον ουρανό κι από τον Όλυμπο προχώραγε και άστραφτε συνέχεια, και οι κεραυνοί ευθύς μαζί με τη βροντή και με την αστραπή πετούσαν από το στιβαρό του χέρι, την ιερή στριφογυρνώντας φλόγα, απανωτοί. Κι ολόγυρα η ζωοδότρα η γη αντιβούιζε, καθώς καιγότανε, κι έτριζε δυνατά από γύρω δάσος αμέτρητο. Έβραζε όλη η γη και του Ωκεανού τα ρείθρα κι ο πόντος ο ατρύγητος. Θερμή πνοή τους χθόνιους Τιτάνες κύκλωνε κι άφατη φλόγα στο θεϊκό αιθέρα έφτανε, και η ακτινοβόλα λάμψη του κεραυνού και της αστραπής τους τύφλωνε τα μάτια, κι ας ήταν δυνατοί. Άφατη πύρα το χάος γέμιζε. Φαινότανε σαν να ᾽βλεπαν τα μάτια και ν᾽ άκουγαν τ᾽ αυτιά ήχο παρόμοιο, όπως εάν ζυγώνανε η γη κι ο ουρανός ο ευρύς από πάνω. Γιατί τόσο μεγάλος θα σηκωνόταν γδούπος, αν έπεφτε σ᾽ ερείπια η γη και γκρεμιζόταν από ψηλά ο ουρανός. Τόσος γινόταν γδούπος καθώς συγκρούονταν οι θεοί στη μάχη. Και οι άνεμοι σηκώνανε με θόρυβο μαζί σεισμό, σκόνη, βροντή, αστραπή, το φλογερό τον κεραυνό, του μέγα Δία τα βέλη, και φέρνανε κραυγές και ιαχές καταμεσής στα δύο μέτωπα. Κι ο θόρυβος της φοβερής της μάχης σηκωνότανε άπλετος και φανερώνονταν της δύναμης τα έργα. Η μάχη έκλινε. Πριν, όμως, ο ένας στον άλλο αντιστέκονταν και μάχονταν σταθερά στην κρατερή τη μάχη. Κι ανάμεσα στους πρώτους δριμεία μάχη σήκωναν ο Κόττος, ο Βριάρεως κι ο Γύγης, ο ακόρεστος για πόλεμο. Τριακόσια βράχια εκείνοι από τα στιβαρά τους χέρια στέλνανε απανωτά και με τα βλήματά τους τους Τιτάνες κατασκέπααν. Και τους Τιτάνες στείλανε κάτω από τη γη με τους πλατιούς τους δρόμους και σε δεσμά σκληρά τους δέσανε, αφού με τα χέρια τους τους νίκησαν κι ας ήσαν γενναιόψυχοι.

Και τόσο κάτω απ᾽ τη γη τούς ρίξανε, όσο απέχει από τη γη ο ουρανός. Γιατί τόση είναι η απόσταση απ᾽ τη γη μέχρι το νεφελώδη Τάρταρο. Μέρες εννιά και νύχτες αμόνι χάλκινο από τον ουρανό αν έπεφτε, τη δέκατη στη γη θα έφτανε. (Κι εξίσου πάλι από τη γη στο νεφελώδη Τάρταρο) Νύχτες και πάλι εννιά και μέρες χάλκινο αμόνι από τη γη αν έπεφτε, τη δέκατη στον Τάρταρο θα έφτανε. Χάλκινο φράγμα από γύρω τον κυκλώνει. Και γύρω του, στο λαιμό του, τρίδιπλη νύχτα είναι χυμένη. Κι απάνω της γης οι ρίζες και της ατρύγητης της θάλασσας φυτρώνουνε.

Εκεί οι θεοί Τιτάνες, κάτω απ᾽ το νεφελώδη ζόφο, είναι κρυμμένοι μ᾽ απόφαση του Δία που τα σύννεφα μαζεύει, σε τόπο μουχλιασμένο, στα έσχατα της πελώριας γης. Έξοδο αποκεί δεν έχουν: χάλκινες θύρες ο Ποσειδώνας έβαλε από πάνω τους και τείχος κι από τις δυο μεριές τούς ζώνει. (Εκεί μένουν ο Κόττος, ο Γύγης κι ο μεγαλόψυχος Βριάρεως, φύλακες του Δία πιστοί που την αιγίδα του βαστάει. Εκεί της ζοφερής της γης, του νεφελώδη Τάρταρου, του πόντου του ατρύγητου και τ᾽ ουρανού του έναστρου είναι στη σειρά οι πηγές και τα πέρατα όλων, πικρά και μουχλιασμένα, που κι θεοί μισούνε. Χάσμα μεγάλο που και σ᾽ ένα ολόκληρο έτος, αυτό που φέρνει των καρπών τ᾽ ωρίμασμα, δε θα ᾽φτανες μέχρι τον πυθμένα του —αν πρώτα πέρναγες μέσα από τις πύλες— μα εδώ κι εκεί θα σε παρέσερνε η μια πάνω στην άλλη η φοβερή η θύελλα. Είναι φοβερό και για τους αθάνατους θεούς ακόμα.) (Πράγμα παράδοξο αυτό. Και τρομερή η οικία της σκοτεινής της Νύχτας στέκει εκεί με μαύρες νεφέλες καλυμμένη.) Μπροστά απ᾽ αυτές ο γιος του Ιαπετού όρθιος τον πλατύ ουρανό βαστά με το κεφάλι και τα ακάματα τα χέρια του ακλόνητος. ...





Δεν υπάρχουν υποεπιλογές στην παρούσα σελίδα.
Επιλέξτε κεντρική επιλογή απο την αριστερή σημαία.
Τεκμήριον
Σχέδιο Γης
Ευ Ζήν
Μην ξοδεύεσαι σε ανθρώπους που δεν αξίζουν.
Ντοκιμαντέρ
► Πατήστε για προβολή
Νερό – Το μεγάλο μυστήριο
Βιβλίο
► Πατήστε για ανάγνωση
Ορφικοί ύμνοι
Ανέκδοτο
Τσάκ Νόρρις
Ο Ησαϊας χόρευε Τσάκ Νόρρις.