Κρεμάλα

Τι μούτρα θα βάλεις σήμερα;

Βιβλίο

► Πατήστε για ανάγνωση

Ορφικοί ύμνοι

Παροιμία

Απο την δουλειά γνωρίζεται ο τεχνίτης.

Ντοκιμαντέρ

► Πατήστε για προβολή

Συντονισμός – Όντα συχνότητας

Διατροφή

Πρόσθετα τροφίμων

Ε120 – Επικίνδυνο
Κοχενίλη, Καρμινικό Οξύ, Καρμίνες

Μετά απο δέκα χρόνια

Τοιχογραφία

Λευτεριά στους τηλεοπτικούς κρατούμενους.

Ανέκδοτο

Ποντιακά

Πώς λέγεται το αυτοκίνητο
των Ποντίων που κουβαλάει τούβλα;
Σχολικό.

Ζώδια

Δίδυμοι

Ατάκα μετά το σεξ :
Μήπως είδες πουθενά το τηλεκοντρόλ;

Javascript απενεργοποιημένη

Πρέπει να ενεργοποιείστε την javascript και να πατήστε Επαναφόρτωση (Reload) για να δείτε την σελίδα !

Τυφωνομαχία

Δημοσίευση :
Ανανέωση :
Συντάκτης :

Ο Τυφώνας ήταν ένα τέρας που όμοιό του δεν είχε γεννηθεί ξανά, παιδί της Γής και του Τάρταρου, υπάρχει και η άλλη εκδοχή απο τον Όμηρο πως τον γέννησε η Ήρα απο μόνη της χωρίς την συμβολή του Δία ή άλλου άντρα ενώ άλλοι πάλι λένε πως η Γή διέβαλλε την Ήρα και παρέλαβε δυο αυγά ποτισμένα απο το σπέρμα του Κρόνου για να τα θάψει και να γεννηθεί απο αυτά ένας δαίμονας, ο Τυφών που θα εκθρόνιζε τον Δία.

Καθώς μεγάλωνε ο Τυφών έσμιξε με την Έχιδνα και απέκτησε μαζί της τον σκύλο του Γηρυόνη, Όρθρο, τον οποίο σκότωσε αργότερα ο Ηρακλής. Τον σκύλο του Άδη, Κέρβερο, τον οποίο συνέλλαβε και τον απελευθέρωσε και πάλι ο Ηρακλής. Την Λερναία ύδρα, την οποία αργότερα σκότωσε ο Ηρακλής με τον Ιόλαο και με την βοήθεια της Αθηνάς. Τελευταία απέκτησε την Χίμαιρα, την οποία την σκότωσε ο Βελλερεφόντης με το φτερωτό του άλογο, τον Πήγασο.

Μετέπειτα ο Τυφών ξεκίνησε μάχη εναντίων τον Ολύμπιων Θεών για την εξουσία αλλα σκοτώθηκε απο τον Δία και κατά τον Όμηρο βρίσκεται αλυσοδεμένος στη χώρα των Αρίμων δηλαδή στις Κιλικία και Φρυγία, ενώ κατά τον Πίνδαρο και τον Αισχύλο βρίσκεται θαμμένος στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία όπου εκεί σταματάει και την αφήγησή του ο Απολλόδωρος επίσης. Ο Ησίοδος πάλι λέει πως αφού τον σκότωσε ο Δίας σε τόπο απόκρημνο και σκοτεινό, τον έριξε στον Τάρταρο.

« Τα παιδιά του Τυφώνα με την Έχιδνα κατα τον Ησίοδο »

... Κι εκείνη άλλο γέννησε τέρας απροσμάχητο, που διόλου στους θνητούς ανθρώπους και στους αθάνατους θεούς δεν έμοιαζε, σε βαθουλή σπηλιά, τη θεϊκή γενναιόψυχη Έχιδνα, μισή νύμφη με ωραία μάγουλα, με μάτια ζωηρά, και μισή πελώριο φίδι, δεινό και μέγα, πλουμιστό, ωμοφάγο, στης πανίερης γης τα βάθη. Έχει εκεί σπηλιά κάτω απ᾽ τον κοίλο βράχο, μακριά απ᾽ τους αθάνατους θεούς και τους θνητούς ανθρώπους, όπου της δώσανε οι θεοί να κατοικεί δώματα μεγαλόπρεπα. Ενώ η άλλη, η ολέθρια Έχιδνα, κρατιόταν στους Αρίμους κάτω απ᾽ τη γη, νύμφη αθάνατη κι αγέραστη για όλες της τις μέρες.

Λένε πως έσμιξε μ᾽ αυτήν ερωτικά ο Τυφώνας, ο δεινός, ο υβριστής και άνομος, με την κόρη που ᾽χει ζωηρά τα μάτια. Κι εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε παιδιά γενναιόψυχα.
Τον Όρθο πρώτα γέννησε σκυλί του Γηρυόνη.
Έπειτα πάλι γέννησε, τον ανίκητο, τον ακατονόμαστο, τον ωμοφάγο Κέρβερο, το σκύλο του Άδη τον χαλκόφωνο, πενηντακέφαλο, ανήλεο και δυνατό.
Τρίτη την Ύδρα πάλι γέννησε που μόνο το κακό γνωρίζει, τη Λερναία, που την ανέθρεψε η Ήρα, η θεά με τα λευκά τα μπράτσα, άπληστα οργισμένη με το δυνατό Ηρακλή. Αυτήν ο γιος του Δία ο Ηρακλής τη θανάτωσε με το χαλκό τον ανελέητο, από το σόι του Αμφιτρύωνα, μαζί με τον Ιόλαο, το φίλο του Άρη, χάρη στις συμβουλές της Αθηνάς που το στρατό οδηγάει.

Κι εκείνη γέννησε τη Χίμαιρα που πνέει φωτιά ακατάβλητη, δεινή, μεγάλη, γοργόποδη και δυνατή. Τρία ήταν τα κεφάλια της: ένα λιονταριού με μάτια αστραφτερά, ένα κατσίκας κι ένα φιδιού, δράκοντα δυνατού. (Από μπροστά ήταν λέων, από πίσω φίδι, στη μέση γίδα, και ξεφυσούσε δύναμη φοβερή φωτιάς που καίει.) Αυτήν ο Πήγασος τη σκότωσε κι ο έξοχος Βελλεροφόντης. ...

« Η μάχη του Τυφώνα με τον Δία κατα τον Απολλόδωρο »

... Όταν οι Θεοί επικράτησαν έναντι των Τιτάνων η Γή νευριασμένη ενώθηκε με τον Τάρταρο και γέννησε τον Τυφώνα στην Κιλικία, ένα μείγμα ανθρώπου και θηρίου με την μεγαλύτερη δύναμη και μέγεθος απο όσους ώς τώρα είχε γεννήσει η Γή.

Το σώμα του μέχρι τους μηρούς ήταν ανδρόμορφο και τόσο μεγάλο που ξεπερνούσε σε ύψος όλα τα όρη αλλα είχε και πολλά κεφάλια που έφταναν μέχρι τα άστρα. Τα χέρια του το ένα έφτανε την Δύση και τ` αλλο την Ανατολή και απο τους ώμους του εξείχαν εκατό κεφάλια φιδιών. Μέχρι τους μηρούς είχε δυο τεράστιες κουλουριασμένες σπείρες μεγαλύτερες απο αυτές των Εχιδνών και όταν εκτεινόντουσαν προς την κορυφή σφυρίζαν δυνατά. Όλο το σώμα του είχε φτερά και αιχμηρές τρίχες ανεμίζανε απο τα μαλλιά και τα γένεια του ενώ απο τα μάτια του έβγαιναν φωτιές.

Έτσι ήταν ο Τύφωνας και πετούσε αναμμένες πέτρες προς τον ουρανό με δυνατά σφυρίγματα και μουγκρητά μαζί ενώ απο τον στόμα του έβγαινε καυτή θύελλα και μόλις των είδαν οι Θεοί να ορμάει στον Ουρανό, κρυφτήκανε στην Αίγυπτο και έτσι οπως ήταν διωκόμενοι μεταμορφώθηκαν σε ζώα.

Ο Ζεύς όσο είχε απόσταση απο τον Τυφώνα τον χτυπούσε με τον κεραυνό του αλλα όταν πλησίασε και τον χτυπούσε το αδαμαντένιο του σπαθί (άρπη) έφυγε προς το Κάσιο όρος στην Συρία (ένα βουνό πάνω απο την Συρία) όπου και τον καταδίωξε ο Τυφώνας. Εκεί καθώς τον είδε πληγωμένο ο Δίας πιάστηκαν στα χέρια αλλα ο Τυφώνας τον τύλιξε δυνατά με τις σπείρες του και με το σπαθί του έκοψε τα νεύρα των χεριών και των ποδιών του, τον σήκωσε στους ώμους του και τον μετέφερε μέσω θαλάσσης στην Κιλικία όπου και τον έκρυψε στον Κωρύκιον άντρο, ομοίως και τα νεύρα του, τα έκρυψε στο τομάρι μιας αρκούδας και έβαλε για φυλακα την δράκαινα Δελφύνη η οποία ήταν κατα το ήμισυ γυναίκα. Ο Ερμής όμως και ο Αιγίπας κατάφεραν να κλέψουν τα νεύρα αλλα τα πέρασαν λάθος στο σώμα του Δία.

Ο Ζεύς όμως αποκτώντας και πάλι την ίδια ισχύ εμφανίστηκε ξαφνικά στον ουρανό σε άρμα που το έσερναν φτερωτά άλογα και με τους κεραυνούς του καταδίωξε τον Τυφώνα μέχρι το όρος Νύσα όπου οι Μοίρες κατα την διαφυγή του τον εξαπάτησαν και πίστεψε πως αν γευόταν τους εφήμερους καρπούς θα ενδυναμωθεί. Εξουθενωμένος όμως καταδιώχθηκε μέχρι την Θράκη και πολεμώντας απο το όρος Αίμος πέταξε όλα τα βουνά αλλά απο τους κεραυνούς γυρνούσαν και πάλι κατα πάνω του και έχασε πολύ αίμα στο βουνό αυτό γι` αυτό και το όρος ονομάστηκε Αίμος.

Ορμώμενος φεύγει κατα την Σικελική θάλασσα οπου και ο Ζεύς στην Σικελία πέταξε επάνω του την Αίτνα, ένα πελώριο βουνό στο οποίο αναδύονται πύρινες αναθυμιάσεις απο τους κεραυνούς που έπεσαν. Αλλα για αυτά αρκετά είπαμε ώς εδώ. ...

« Η μάχη του Τυφώνα με τον Δία κατα τον Ησίοδο »

... Μ᾽ αφού ο Δίας τους Τιτάνες έδιωξε από τον ουρανό, γέννησε τελευταίο της παιδί η πελώρια Γη τον Τυφωέα, σμίγοντας με τον Τάρταρο με τη βοήθεια της χρυσής της Αφροδίτης.

Ήταν τα χέρια του γεμάτα δύναμη στα έργα του κι ακάματα τα πόδια του δυνατού θεού. Κι ήταν κεφάλια εκατό φιδιού, δράκοντα φοβερού, στους ώμους του, που γλείφανε με γλώσσες σκοτεινές. Και τα μάτια του, στα άφατα κεφάλια μέσα, από τα φρύδια κάτω, έβγαζαν φωτιά. (Απ᾽ όλα τα κεφάλια του έκαιε φωτιά, σαν κοίταζε.) Κι είχαν μιλιά όλα τα φοβερά κεφάλια του κι αφήνανε κάθε είδους ανείπωτες φωνές: άλλοτε έτσι μίλαγαν σαν να μιλούσαν στους θεούς, άλλοτε πάλι βγάζανε φωνή ταύρου περήφανου που μουγκανίζει δυνατά, στη δύναμη ακατάσχετου, άλλοτε πάλι λιονταριού που ᾽χει καρδιά ανελέητη, άλλοτε πάλι μοιάζανε με φωνές σκυλιών, πράγμα παράδοξο στο άκουσμα, κι άλλοτε σφύριζε και τα ψηλά βουνά αντηχούσαν.

Και θα γινότανε κακό αγιάτρευτο τη μέρα εκείνη και θα βασίλευε ο Τυφώνας στους αθάνατους και τους θνητούς, αν γρήγορα δε το ᾽νιωθε ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων. Και βρόντησε ξερά και δυνατά, και γύρω η γη φρικτά αντιβόησε και ο πλατύς ο ουρανός επάνω κι ο πόντος και του Ωκεανού το ρεύμα και τα τάρταρα της γης. Κι από τα πόδια τα αθάνατα του βασιλιά, καθώς κινούσε, έτρεμε ο μέγας Όλυμπος. Και στέναζε μαζί κι η γη. Και πύρωμα που ερχόταν κι απ᾽ τους δυο το μελανό κατείχε πόντο, πύρωμα της βροντής, της ατραπής, και της φωτιάς που έβγαινε απ᾽ το τέρας, των ορμητικών ανέμων, του κεραυνού που φλέγεται. Έβραζε όλη η γη κι ο ουρανός κι η θάλασσα. Μεγάλα κύματα μαίνονταν πλάι στις ακτές, από παντού ολόγυρα, απ᾽ την ορμή των αθανάτων και άσβεστος σεισμός σηκώθηκε. Από το βρόντο τον ασίγαστο κι απ᾽ το σκληρό αγώνα τρόμαξε ο Άδης που βασιλεύει στους νεκρούς κάτω απ᾽ τη γη και οι Τιτάνες μες στα τάρταρα που γύρω απ᾽ τον Κρόνο είναι.

Κι όταν κορύφωσε ο Δίας την ορμή του και τα όπλα πήρε, τη βροντή, την αστραπή, τον αιθαλώδη κεραυνό, τον χτύπησε πηδώντας απ᾽ τον Όλυμπο. Κι έκαψε ολόγυρα όλα τ᾽ ανείπωτα κεφάλια του φοβερού θεριού. Κι αφού το δάμασε με χτυπήματα μαστιγώνοντάς το, σωριάστηκε ο Τυφώνας πληγωμένος, και στέναζε η πελώρια γη. Και φλόγα τινάχτηκε απ᾽ τον κεραυνωμένο άρχοντα, όταν αυτός χτυπήθηκε στα φαράγγια του βουνού, σε τόπο απόκρημνο και σκοτεινό. Σε εύρος η πελώρια γη καιγότανε μ᾽ άφατη θέρμη κι έλιωνε σαν κασσίτερος που θερμάνθηκε σε χωνευτήρια καλοτρύπητα με την τέχνη των σφριγηλών μαστόρων, ή σαν σίδηρος, που ᾽ναι το πιο δυνατό από τα μέταλλα, που δαμάζεται στα φαράγγια των βουνών με καυτερή φωτιά και λιώνει μέσα στη θεϊκή τη γη με τις τεχνικές του Ηφαίστου.

Έτσι λοιπόν έλιωνε η γη από τη λάμψη της φωτιάς που έκαιγε. Κι ο Δίας, θλιμμένος στην καρδιά, τον έριξε στον πλατύ τον Τάρταρο. Από τον Τυφωέα έρχεται η ορμή των ανέμων που υγρά φυσούν, εκτός απ᾽ το Νοτιά και το Βοριά και το Ζέφυρο που φέρνει αιθρία ...

Υγεία

Ασχολίες - Ενδιαφέροντα