Αγάπης
Άν το πρωί σηκωθείς,
βρείς ζεστή την αγκαλιά σου,
να ξέρεις πώς η σκέψη μου,
κοιμήθηκε κοντά σου.
Άλλος καημός στον κόσμο,
δεν υπάρχει πιο μεγάλος,
απ`το να θέλεις μια καρδιά
και να στην παίρνει άλλος.
Σ`αγαπώ από τότε που άρχισα να ζώ
και άρχισα να ζώ από την μέρα που σε γνώρισα.
Είναι τα μάτια σου που κλείνεις και τρομάζω,
είναι που μέσα σου σαν χρώμα ξεθωριάζω,
είναι που θέλω το κορμί σου μα διστάζω,
μη φύγει τ`όνειρο καθώς θα σ`αγκαλιάζω.
Κάθε που νιώθω μοναξιά σκέφτομαι πώς υπάρχεις
και θέλω να `ρθω εκεί κοντά, τίποτα να μην πάθεις.
Κάθε που πνίγομαι σκυφτός στα τρύπια όνειρά μου,
πιστεύω σαν ηθοποιός πώς βρίσκεσαι κοντά μου.
Σου στέλνω άγγελο κρυφά,
να σε φιλάει την νύχτα,
να βλέπεις όνειρα γλυκά,
μωρό μου καληνύχτα.
Είσαι το αστέρι που κρατώ,
μες την καρδιά μου φυλαχτό,
όνειρο ατέλειωτο, γλυκό,
μικρό μου αστέρι, σ`αγαπώ.
Κοιτάω τις νύχτες συχνά τον ουρανό
και τ`άστρα ρωτάω αν θα σε ξαναδώ.
Και ξέρεις τι μου λένε εκείνα καρδιά μου;
Πώς κάθε νύχτα θα έρχεσαι κρυφά στα όνειρά μου.
Σε όλα τα άστρα του ουρανού,
έγραψα το όνομά σου,
και το διαβάζω αγάπη μου,
και βρίσκομαι κοντά σου.
Δεν έχω λέξη να σου πώ,
τίποτα να σου τάξω,
μόνο την λέξη σ`αγαπώ
και δεν θα σε ξεχάσω.
Ένα λεπτό χρειάστηκε,
φώς μου να σ`αγαπήσω
και μια ολόκληρη ζωή,
για να σε λησμονήσω.
Όσο κι αν ζούμε χωριστά,
μωρό μου μην σε νοιάζει,
εσένα μεσ`απ`την καρδιά μου,
καμία δεν σε βγάζει.
Το βέλος του έρωτα,
κάποια στιγμή θα σπάσει,
μα εσένα η καρδούλα μου,
ποτέ δεν θα ξεχάσει.
Μέτρησα τα άστρα του ουρανού,
μα έλειπε όμως ένα,
έψαξα κάτω στην γή,
και τότε βρήκα εσένα.
Κάθε νύχτα καρδιά μου,
να`ρχεσαι στα όνειρά μου,
για να μπορώ εγώ εκεί,
να ζώ μαζί σου μια ζωή.
Είσαι για μένα Κυριακή,
καθημερινή και σχόλι,
είσαι το τέλος κι η αρχή,
είσαι η ζωή μου όλη.
Όσο και αν είμαι μακριά,
μόνη ποτέ δεν θα`σαι,
σε σκέφτομαι και σ`αγαπώ,
αυτό να το θυμάσαι.
Όταν σε έπλασε ο Θεός,
το φώς δεν είχε ανάψει,
γι`αυτό πήραν τα μάτια σου,
του φεγγαριού την λάμψη.
Αν η αγάπη ήταν μάθημα,
θα ήμουν διαβασμένη,
αν η αγάπη ήταν ποτό,
θα ήμουν μεθυσμένη,
έλα όμως που είναι άισθημα,
και είμαι ερωτευμένη.
Μια φορά σ`αγάπησα,
δέκα σε γυρεύω,
εκατό δε σε ξεχνώ,
και χίλιες σε λατρεύω.
Θα σ`αγαπώ αιώνια,
βαθειά μες την ψυχή μου,
θα`σαι ο ένας, ο μοναδικός,
για πάντα στην ζωή μου.
Ο έρωτας είναι Θεός,
χάρη όμως δεν κάνει,
κι όποιος τρελά ερωτευθεί,
μπορεί και να πεθάνει.
Να`ταν η θάλασσα χαρτί,
κι ο ουρανός μελάνι,
για να`γραφα πως σ`αγαπώ,
και πάλι δεν μου φτάνει.
Για ότι έχει γίνει,
πές μου αν φταίω εγώ,
στις λίμνες των ματιών σου,
να πέσω να πνιγώ.
Παίρνω δύναμη και ανασαίνω,
κάνω υπομονή και επιμένω,
κουράγιο λέω θα γυρίσει,
μα η καρδιά μου πιά έχει ραγίσει.
Ποτέ να μην δακρύσεις,
πάντα να γελάς,
ποτέ να μην μισήσεις,
πάντα να αγαπάς.
Έψαχνα στ`άστρα να σε βρώ
κι` έλειπε το φεγγάρι,
το`χες κρυμμένο στην καρδιά,
κοντά σου νά `ρθω πάλι.
Σ`αγάπησα και σ`αγαπώ,
θα σ`αγαπώ αιώνια,
γιατί σε πρωτογνώρισα,
στα πιο τρελά μου χρόνια.
Η αγάπη είναι γυαλί,
πρόσεχε μην ραγίσει.
Πληγή θα φέρει στην καρδιά
και δύσκολα θα κλείσει.
Η αγάπη σαν πληθαίνει,
δεν υπάρχει τρόπος να κρυφτεί,
με τις ματιές και με τα λόγια
πάλι θα φανερωθεί.
Καραμέλα που δεν λιώνει,
η αγάπη μες το στόμα,
εσύ θες να την τελειώσεις,
μα εγώ την θέλω ακόμα.
Δώσε μου το δικαίωμα,
να μπώ μες την ζωή σου
και θα γιατρέψω ανώδυνα,
κάθε κρυφή πληγή σου.
Ένα αεράκι τρυφερό να σε δροσίζει
κι ένα φεγγάρι στο κορμί σου να γυαλίζει.
Κλείσε τα μάτια για να έρθω στα όνειρά σου,
όπου κι αν είσαι θα είμαι πάντοτε κοντά σου.
Δυό λόγια έχω να σου πω,
πιστά και μετρημένα,
αν θες να σ`αγαπούν πολλοί,
μην αγαπάς κανέναν.
Το να πονάς και να το λές,
αυτό δεν είναι πόνος.
Ο πόνος είναι να πονάς
και να το ξέρεις μόνος.
Εφτά γιατροί με εξέτασαν
και εφτά μου πήραν αίμα
και βγάλανε διάγνωση,
πως αγαπώ εσένα.
Κύκλος είναι η ζωή,
με κέντρο την αγάπη,
διάμετρο στον έρωτα,
κι ακτίνα το κρεβάτι.
Μην φοβηθείς αν νιώσεις κάτι,
να σκαλίζει τα σωθηκά σου,
εγώ είμαι που ψάχνω να βρώ,
μια θέση στην καρδιά σου.
Σε αγάπησα παράφορα
και σε είχα για άγγελό μου,
αν σε αγαπήσω πιο πολύ,
θα χάσω το μυαλό μου.
Υγρά μάτια,
καρδιά κομμάτια,
βροχή και κρύο,
αγάπη μου αντίο.
Ένα κερί δέκα δραχμών,
άναψε σαν πεθάνω,
γιατί έλεγες δεν άξιζα,
δεκάρα παραπάνω.